Na przykład przypomniałam sobie czasy, kiedy moja siostra dostała na komunię Commodore 64 i jak to się siedziało przy szarej klawiaturze, czarnych "dżojstikach", wgrywało gry z kaset albo wielkich dyskietek i wyczekiwało na pojawienie się loga gry po występie czarno- różowych pasów wesoło śmigających po ekranie telewizora wraz z dźwiękami, których nie zapomnę do końca życia (dziś można jest opisać jako pijaną drukarkę, którą oblazły mrówki).
Potem się grało- tymi kwadracikami i trójkatami, które łaziły w jedną i drugą stronę, podskakiwały i strzelały innymi kwadracikami i trójkątami. To była czysta zabawa.
Kiedym miałam z pięć- sześć lat zadzwonił do mnie kolega (pewine mama wykręciła za niego numer, hehe) i powiedział "Gosia? Cześć, chodź, ja mam gierkę" I poszłam pogiercować dwa domy dalej na Pegasusie w Bombermany, Tanki, Mariany i wszystko, co było. To była czysta zabawa.
Później pojawił się PSX- Szarak, który zmienił mój pogląd na granie (a i tak jak na dziewuchę byłam całkiem uswiadomiona). Z wypiekami na twarzy cięło się dniami i nocami w te gry, które miały "grafę", jakiej człowiek w życiu jeszcze nie widział. Dostawało się szlabany na konsole za złe oceny, czy spóźnienie się do domu. Ale i tak, jak nie było mamy, szybko włączało się TV i grało, choćby te 15 minut. To była czysta zabawa.
Z czasem jednak coś zaczęło byc nie tak.
Dlaczego ludzie zaczęli się kłócić, która konsola lepsza? Dlaczego zaczęli wyśmiewać wszystko to, co pojawiło się na rynku? Dlaczego przestali się cieszyć z grania, a zrobili z tego hobby pole bitwy? Dlaczego najprężniej rozrastającym się tematem na forum są "Wojny Konsolowe", w których gracze obrzucają błotem konsole i nie raz ich posiadaczy? Skąd nagle świadomość, że gracze są oszukiwani przez wydawców i twórców, że wszystko to nagle main stream i robione dla pokolenia MTV?
I dlaczego MTV jest już najgorszą stacją (pseudo- własnie, dlaczego pseudo?) muzyczną i jej widzów postrzega się jako upośledzoną umysłowo młodzież?
Czy dorastamy razem z konsolami?
Chyba tak. Konsole dorastają i dojrzewaja razem z nami, graczami, którzy wychowywali się na nich. Tak samo jak my zaczęliśmy rosnąć i zdobywać wiedzę, tak one dostawały coraz więcej pamięci. W miarę jak zaczęlismy dorastać, zaczęły również rosnąć nasze wymagania. Tak samo stało się z konsolami, a co najważniejsze- z grami.
Skoro jesteśmy już "dorośli"- i nasz sprzęt również- czy oznacza to, że nie potrafimy się już z nimi dogadać? Że nie umiemy juz się dobrze bawić przy grach, chociaż są głupawe i nie maja sensu jako takiego? Że nie wystarczy nam już prosta melodia w tle i musimy dostawać rzeczy skomplikowane i trudne- bo inaczej gra to crap i totalna żenada dla dzieci MTV?
No więc jak to jest, gracze? Potrafimy się jeszcze cieszyć naszym hobby i faktem poświęcania mu czasu? Czy też musimy dostawać gry, w których sensu fabuły nie wyłapie się za pierwszym razem, a do potyczek należy podchodzic po kilka razy, mieć małpią zręcznośc i napakowane postaci?
Czy mała rzecz nadal cieszy?
Nieważne na jaką konsolę - ważne, że dają radochę 
Może teraz na rynku mamy jakąś "burzę hormonów", jaką przechodzą nastolatkowie... 
panaceum na nudę, i dawka czystego gameplayu
Bo mi sie nuuudzi........(to se kurwa kup konsole to ci sie nie bedzie nudzic.................uaghhhhhhhh) 
Przypomina mi moje stare przeboje z kobietą.
