55 odpowiedzi na ten temat

[piterekd]

pit, jak się nie gra w nowe pozycje, to trudno się grami jarać ;]
zauważyłem to właśnie po tym, że kumple-pctowcy bardzo szybko 'wyrastają' ze swego hobby, bo poprostu w co mają grać? nowości im tną, starocie przewałkowane a i tak na jedną modłę, nic innego nie pozostaje jak powolutku od tego odejść. Podczas gdy na konsoli się szarpie do ostatniego wielkiego hiciora który coś nowego zaoferuje.

Chyba masz rację Aras. W te wakacje planowałem zakup X'a 360 ale okazało się że laptop mi jest teraz o wiele bardziej potrzebny więc cała kasa poszła w niego. Cóż może za rok uda mi się w końcu spełnić obowiązek szanującego się użytkownika forum konsolowego i kupię "dorosłą" konsolę, bo mój GBA już powoli zdycha na półce..

jak mozna się cieszyć graniem, kiedy w głowie ciągle kołacze myśl "powinnaś się teraz uczyć/zrobić testy dla dzieciaków/położyć się wcześniej spać, bo szefowa znów będzie zrzędzić, że jesteś niewyspana/zrobić sprawozdanie/bla bla bla bla". Chyba większość studiujących i pracujących ma podobnie...

Dokładnie tak jest u mnie (pierwsza opcja).

Na szczęście ostatnimi czasy cosik się zmieniło - studia, a przynajmniej pewien ich etap, zakończone, pracy mniej i... Wróciła ochota na granie

To jest przede mną

[vagrant3]

Ja ostatnio prawdziwą radośc odczuwałem grając w Gun. Zapedzanie krow do zagrody przy wspaniałej westernowej muzyce i zachodzącym słońcu jest po prostu czymś wspaniałym

Podpisuje się. Choć Gun przechodziłem prawie dokładnie rok temu, to cudowny feeling pamiętam do dziś. Zeszłoroczna jesień była dla mnie okrutna i koszmarna i właśnie m.in. Gun pomógł mi w oderwaniu się od tzw rzeczywistości. Wkręcający na maksa tytuł, miodny i momentami po prostu piękny. Mało takich gier wyszło i wychodzi. Takie tytuły właśnie w pewien sposób przywracają radość grania. Obecnie od kilku tygodni gram codziennie, na liście zakupowej sporo gier, w kolejce na półce również. Tak więc z "radością grania" jest u mnie bardzo dobrze. Może to przez nową konsolę w domu, możliwe Ale pomijając to, że akurat XO jest okupowany przeze mnie w każdej wolnej chwili, to po prostu mam ochotę grać, nieważne w co i na czym (dobra, na PCie akurat nie mam ochoty grać).

[Kleksandra]

(dobra, na PCie akurat nie mam ochoty grać).

A ja czasem gram... W pasjansa albo Kyodai'a

po prostu mam ochotę grać, nieważne w co i na czym

I o to właśnie chodzi - mieć ochotę na granie nieważne na jakiej platformie, bez podziałów na xboyów, sonyboyów etc., bo nie w tym rzecz. Czysta radość i przyjemność grania to jest to
Choć rzucanie padem też ma w sumie swój urok

[phsx]

Mi też wydaje się, że wyrosłem z grania. Pamiętam co było kiedyś, choćby przy Mario Bros'ach, Contrze, THPS1&2, Crash'ach, pierwszym, drugim Metalu czy GTA3 i wielu innych głównie starszych grach, byłem napalony do granic możliwości, pamiętam jak po posiedzeniach w MGS2 gra dosłownie śniła mi się po nocach. To samo było z GTA3 - tu był dosłownie szał przed i po premierze, radość z przejścia każdej misji i obejrzenia każdej cut-scenki, trzecie GTA jest w ogóle chyba grą, w którą najdłużej grałem - to były czasy czystego funu.
"Kiedyś gry miały klimat i magię" - moim zdaniem większą radość z gier odczuwało się kiedyś, z tego powodu, że byliśmy młodsi, mniej wyczuleni na niedoróbki a nie z tego, że gry były jakieś bardziej magiczne niż teraz.
Tak szczerze mówiąc to nie pamiętam, kiedy ostatnio czułem czystą radość z grania i przechodzenia jakiejś gry, prędzej chęć zobaczenia fabuły i zakończenia, postawienia krzyżyka na liście i odłożenia z czystym sumieniem gry na półkę.

[bad-garfield]

Radochy z grania już nie mam jak kiedyś. Starzeję się chyba (dziecięca wyobrażnia jednak swoje robiła). Fakt, jak siądę rano, tak do późna w nocy, ale to już nie to.... To już nie to.

[phsx]

Zdaje się potwierdzać moja myśl, co szczególnie zaobserwowałem po swojej kochanej mamusi - ludzie na starość zgredzieją

[Scorpio]

EEeeeeee

W tej chwili radość grania powraca w postaci odgrzebanych tytułów z PSX. Ostatnio odpaliłem WipeOut 2097 i wsiąkłem na kilkanaście wyścigów. Tylko grafa się zestarzała, bo grywalnocią wyprzedza to o kilka klas obecne tytuły. Ogółem gdy sięgam po starsze gierki jakąś większą mam z nich radochę. Taka magia Zwłaszcza na okres świąteczny

[phsx]

Też tak mam, jest dużo nowych gier w które mógłbym grać - choćby Gearsy czy Stalker, a jednak wolę Mariana codename 64 lub GTA3

[piterekd]

Od miesiąca sublimuję wszystkimi moimi członkami radość grania i stwierdzam iż osiągnąłem pełnię szczęścia
..a najbardziej zajebiste jest w tym to, że to dopiero początek 8)

[phsx]

MI też od moich ostatnich postów tutaj wróciła zajawka na granie za sprawą między innymi:
Dead Space'a, Far Cry'a 2, GRIDA, COD4 Multi, Fallout'a 3, DMC4, Assasinss'a i kilku innych a czeka mnie jeszcze parę gorących premier w tym i na początku 09 - dawno nie miałem takiego ciśnienia np. na Burnout Paradise czy Mirror's Edge.

[Aras]

Z tym RPG fajnie porównałeś

[Kurzy]

Moja radość grania doszła do takiego(albo i wyżej) poziomu jaką miałem przy tytułach na PS2 w 2004 roku. Niestety radość grania psuje wszystko co nie nazywamy beztroską ;]

[Texz]

Ukończyłem GTAIV 8-9 razy i w końcu siejąc beztroską śmierć i zniszczenie w Liberty City czuję radość z grania. Po pół roku grania, po obcykaniu wszystkiego na 100% i telegraficznym zapamiętaniu prawie każdej beczki, śmiecia w tak ogromnym zbiorze miejskim, nie ograniczony żadnymi prawami ludzkimi, wirtualnymi z dostępem do kodów z komórki mogę dobijać do 6 gwiazdek, zbijać je do 4 i uciekać, i tak w kółko.
Po pół roku grania!

[drAKul]

Ja mam 27 lat i miałem już kilka okresów znudzenia grami ale zawsze potem wracałem ze zdwojoną siła i zawsze coś mnie na nowo zachwycało. Dzięki różnym zbiegom okoliczności miałem możliwość zagrać chyba w każdą najważniejszą grę (i na dokładkę ze 3/4 przejść) na praktycznie wszystkie platformy (stacjonarne, Amigi, Handheldy, PCty - wymienisz pewnie grałem) począwszy od Ponga a skończywszy na LBP często w momencie kiedy była na topie. Dwa znużenia miałem pod koniec życia N64 do wyjścia DC a drugie po roku PS 2 gdzie myślałem że to koniec ale zawsze potem następował renesans. Generalnie uważam że jestem pewnie w czołówce graczy pod względem ilości granych i skończonych gier. Uwielbiam gry i są moim hobby numer 1. Pamiętam swoją pierwszą grę (asteroids na automacie jak miałem 2 lata w przyczepie nad morzem) i pierwszą konsolę (NES i SMB - jedna z najlepszych chwil w moim życiu) i tysiące innych wspomnień (zachwyt nad intrem RE, odpalenie SF II na SNES, śliczne Okami i SotC które pokazały że wcale nie trzeba wielkiej mocy obliczeniowej by zachwycić grafiką czy OMG przy wielkości miasta GTA IV). Co ciekawe lubię wszystkie gatunki i próbuję wszystkiego po trochu byleby było dobre. Dziwię się wojnom konsolowym chociaż jak miałem 12 lat to kłóciłem się z kumplem zażarcie o wyższości mojego SNESa nad jego MD . Jestem też daleki od uważania że kiedyś gry były lepsze (chociaż wolałbym żeby czasami recenzenci trochę wyluzowali z 10 bo niektóre gry wcale nie sa takie oryginalne jak się wydają i myślę że z czasem trochę tracą blasku ale z drugiej strony nie sposób teraz przewidzieć które gry będą uważane za przełomowe za kilka lat) i np. Okami albo MGS 3 to dla mnie ściśla czołówka mojego growego CV. Kurde rozrósł mi się post a tu głównie samochwalstwo a ja zmierzalem do meritum. Mnie gry nadal cieszą i mam nadzieję że będą dalej cieszyły. Mam też cichą nadzieję że jeśli będę miał dzieci to znajdę w nich godnych przeciwników .

[Krill]

Zebrało mi się na wynurzenia w tej kwestii, gdyż myślałem sobie ostatnio, że odkryłem radość grania na nowo właśnie dzięki obecnej generacji.

Cztery niezapomniane, najlepsze, ukochane gry: Super Mario Galaxy, Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots, Grand Theft Auto IV oraz BioShock poruszyły mnie do głębi, kompletnie rozbroiły, wzruszyły i sprawiły, że już nigdy nie stracę tej zajawki. W temacie o tej ostatniej pozycji padło pytanie o cztery tytuły dzięki którym na nowo odkryłem tę pasję. Oto właśnie one. Cztery razy 10/10. To genialne pozycje, nie mam bladego pojęcia jak mogą wyglądać w przyszłości sequele lub inne tytuły które je przebiją. Po ukończeniu każdej z tych cudownych gier poczułem się spełniony. Dziękuję panom: Miyamoto, Koizumimiemu, Kojimie, Houserowi i Levine'owi za dostarczenie gier, które pozwoliły mi na nowo cieszyć się elektroniczną rozrywką . Gdyby się nie ukazały, pewnie już bym tu nie pisał- tak wiele im zawdzięczam.

[piterekd]

Moja radość z grania skończyła się wraz z chwilą w której postanowiłem nabijać GS'a - teraz każdą grę zaczynam od razu planując jak zdobyć calaka w najkrótszym czasie. Czemu najkrótszym? Bo nie mam czasu na granie. Skończyła się epoka szczylostwa w której mogłem lizać ściany i 20 razy przechodzić to samo dla funu - teraz jest zimna kalkulacja i potem nabijanie postów chwaląc się nowym calakiem

[piterekd]

(inna sprawa jeżeli achievementy są naprawdę przemyślane, nie wymyślone na siłę).

Orange Box Half Life'a ma najlepsze achievementy w historii gier tak pc jak i video są trudne i przemyślane. Jeżeli ktoś nabił w nim calaka to prawdziwy szacun mu się należy Jak będe na emeryturze kupię wersję xboxową i pokatuję troche, bo na pc przeszedłem 2 i Portal, ale bez aczików

[piterekd]

No osobiście rozwaliło mnie z różnych względów to osiągnięcie:
Two Points - Use DOG's ball to make a basket in Eli's scrapyard. .... o wartości 2GS!!!! Dla porównania w innych grach niektóre acziki dają 100GS
czy też to:
Flushed - Kill an enemy with a toilet.

Oczywiście reszta jest bardziej skomplikowana, ale gratki dla twórców za poczucie humoru

[keogh]

o czym temat?

[DanteTDH]

A ja przeżywam właśnie renesans mojego gierowania. Główne, typowe przeszkody w życiu gracza, dla mnie nie istnieją - kobieta akceptuje i kocha, kasa jest, czas jest (bo praca z domu), dzieci brak (i chęci na ich spłodzenie również) - jak widać, idealne warunki do przeżywania gier na poziomie podobnym do tego, kiedy miałem lat 10:)

Wracam sobie czasami do starych tytułów, których nie zdążyłem kiedyś tam ograć, ale muszę powiedzieć, że jednak bawię się lepiej nowszymi tytułami z nastawieniem na fabułę (BioShock, Mass Effect, etc).

Ogólnie czuję się jakbym znowu miał 10 lat i grał pierwszy raz w Residenta na PSXie - żyjemy w cudownych czasach;)

Co do trofków - czasem mnie poniesie chęć na tę dziwną internetową pompkę do penisa, jednak ogólnie już zluzowałem i bawię się grą, wyciskając trofki jedynie, kiedy są one zintegrowane z rozsądnie rozgrywką (vide Batman:AA czy GoW3).

Pozdrawiam wszystkich grających;)