Transiruby to metroidvania od twórcy Kamiko i Fairune. Gierka pierwotnie ukazała się w grudniu 2021 na PC, a w tym roku wyszła na Switcha i PS4.
Kto zna gierki Skipmore ten wie czego się spodziewać: krótkiej pozycji z wartką rozgrywką, mocno przypominającej klasyki którymi się inspiruje.
Po Ys i Zeldzie Kimura wziął na tapet Cave Story. Podobny rodzaj humoru, bohaterka-android i oczywiście metroidvaniowy system progresu.
Mechanika i pętla rozgrywki są szybko wytłumaczone:
- Siruby, główna bohaterka wyposażona jest w mieczyk i giwerę.
- Strzał z pistoletu zamraża wrogów i pozwala korzystać z nich jak z platform.
- Strzałów ma ograniczoną ilość, a magazynek odnawia się jak zabija przeciwników mieczem
Konsekwencją powyższego są w nieskończoność spawnujące się mobki, co momentami bywa upierdliwe, np. podczas backtrackingu, którego w gierce jest sporo.
Żeby przejść dany świat trzeba oprócz tradycyjnych power upów jak ulepszanie miecza i znajdziek typu karty-klucze jeszcze uzbierać 50 monet, co pozwoli odkryć następny fragment mapy. Sprowadza się to do częstego patrzenia na mapkę, która zaznacza region z monetami (może być po parę monet w danym kwadracie) i kombinowania, żeby znaleźć odpowiednią drogę. Lepiej lizać ściany i czyścić pomieszczenia tak dobrze jak tylko się da niż później wracać po tego jednego zapomnianego coina przez pól planszy. 
Transiruby nie jest trudną grą, przeciwnicy to bardziej ruchome platformy, żaden bossek nie sprawia problemów. Można się co najwyżej zaciąć, bo się pominęło jakiś oczywisty hint typu wyraźnie napisane czterocyfrowe hasło do robota (które było pod ekranem. Wystarczyło się rozejrzeć wduszając strzałkę w górę albo w dół, co przesuwa pole widzenia. Chwilę mi zajęło wpadnięcie na to 
).
5 - 7 godzin przyjemnego platformówkowania w ślicznym pixel-arcie z wesoło przygrywającą chiptunową muzą. Imo lepsze to od tych wszystkich soulsvania-wannabee-hollowknightów, których ostatnio mam wrażenie, że wychodzi co 2 na tydzień 
