U mnie nowy rok zaczął się bardzo konkretnie, chyba mam odlot gierkowy albo wsiadłem nie do tego pociągu co trzeba 2 stycznia. Po kolei:
Timespinner - ciekawa vania z podróżami w czasie, klimatem podpinającym się pod Symfonie Nocy i masą grindu.
Ocarina of Time - w końcu zabrałem się za nadrabianie Zeld z N64, bo już wstyd było poruszać się po jednej ziemi i oddychać tym samym powietrzem z tymi co mają już je dawno za sobą, wodny dungeon dał w kość i mimo, że czasami nie ogarniałem co zrobić (vide ogniste strzały i wschód słońca) to była to świetna podróż, epicka i baśniowa, taka jaką sobie ją wyobrażałem przez te lata czytania na jej temat.
Majora's Mask - tak jak w Ocarinie zabrakło mi dwóch serc do 100 % i będę musiał do niej kiedyś wrócić, tak tutaj poleciałem na hardkorze wbijając wszystkie serca i zbierając wszystkie maski. Genialny szpil, klimat bardziej pasujący pod moje upodobania, przez co o wiele lepiej mi się grało niż w Ocarinę. Ta końcówka i super madafaka hero Link przemiana to jest po prostu magia!
Sekiro: Shadows Die Twice - długo się brałem za tego szpila i źle zrobiłem, bo to obok Bloodborne najlepsza soulslike coś tam gierka od From, w końcu jakaś bezpośrednia narracja, świetne wykończenia a'la ninja, shinobi. Sporo nawiązań do mangi Immortal Blade i ogólnie cała otoczka oraz klimat siadły mi niesamowicie, tak że nawet sobie ją splatynowałem.
The Messenger - ależ to było dobre! Takie indyki to ja mogę ogrywać z pianą na mordzie. Motyw z przeskakiwaniem z 8 na 16 bit, świetny jajcarski klimat i nawiązania do klasyków typu Ninja Gaiden, Hagane itd. Zabawa gatunkami, w szczególności DLC, które zaskoczyło mnie pomysłami wtedy kiedy myślałem, że już niczym nie zaskoczy. Sztos i masterowanie szpila na 100% to czysta przyjemność.
Co nie zmienia faktu, że przynajmniej pierwsze przejście ssie pod tym względem, że nie wiadomo jak racjonalnie zarządzać eliminowaniem/omijaniem. A jeśli się zdecyduję robić Lełona B to pewnie i tak nie wyglądało by to lepiej ani racjonalniej, no kompletnie nie współgra to to z moimi kompulsywnymi zachowaniami.
Chwała bogu za japoński dubbing, postacie brzmią dokładnie tak jak powinny. Mocno niestety boli brak oryginalnych utworów muzycznych. Wprawdzie kawałki skomponowane na potrzeby gry też są śliczne, ale to niestety nie jest poziom serialowych sztosów. A tak poza tym? Ciężko mi się do czegoś doczepić, może do nieco zbyt dużej losowości podczas masterowania misji na ocenę "S", wtedy dopiero wychodzi na jaw ile faktycznie trzeba mieć w tej grze skilla, a ile szczęścia. Mocne, solidne 8/10 i poproszę więcej gierek na podstawie chińskich bajek od tych gości (już sobie ostrzę zęby na Kakarota). 
.
