Na koniec roku machnąłem Doom Eternal
Nie sądziłem, że id da radę spierdolić gierkę, której poprzednia część była dla mnie niemal idealna, ale widać dalej nie ogarniają i to był wypadek przy pracy. Początek gry to dramat, zamiast tempa z Dooma 2016, co 10 metrów wyskakuje okienko, nowa mechanika, tutorial, menu takie, menu srakie, kolorowe paski, rakieta z dupy, perki, granat - jakby nie dało się tego jakoś sensownie rozłożyć w czasie. A potem jest gorzej: zobacz graczu dodaliśmy fabułę i więcej gadania, popatrz jakie fajne sekcje platformowe zrobiliśmy (jpr nikogo). Mało? Zobacz, nowy przeciwnik, który jest nieśmiertelny i totalnie wybija z rytmu, ale da się go zabić jak świecą mu oczka przez ułamek sekundy. Kurwa. Na szczęście potem wjeżdżają duże areny, których akurat jestem fanem i złość mi przeszła, podoba mi się też statek jako miejscówka wypadowa - jest co zbierać, są jakieś wyzwania, jest kontent. Technicznie też cudo, loadingów na seksiku właściwie nie ma, obraz żyleta, jest płynnie.. Ubawiłem się na dwa podejścia, no i gejpasiku, ale niesmak pozostał, bo byłem pewny że gierkę dopchnę do głosowania goty, a tu mi id z 9/10 zrobiło gierkę 6/10
Nie polecam.
Starterem został ICE/STEEL Venosaur z absurdalnie wysokim atakiem i HP, i tak już został do końca gry, podczas której działy się cuda. Mew w trawie? Misty z ognistymi pokemenami? Blue z prawie niezniszczalnym Snorlaxem?
Jakie to dobre jest, gdyby tylko Phantom pain miał tak prowadzoną fabułę.
Grałem w to kilka lat temu, doszedłem do bodajże połowy gry, a później save się zesrał i nie chciało mi się zaczynać od początku. Wtedy bardziej mi się podobało, ale to chyba dlatego, że był to mój pierwszy kontakt z tym gatunkiem od bardzo długiego czasu i po prostu oczekiwania miałem dużo mniejsze. Od tego czasu skończyłem odświeżonego Crasha, Spyro i po drodze zaliczyłem Ratcheta, więc wymagania nieco podskoczyły. Co do sequela, to gdzie bym nie czytał, to wszyscy piszą, że jest dużo lepszy. Kopiowanie od DK chyba na plus? W końcu jak rżnąć, to od najlepszych. 
