10460 odpowiedzi na ten temat

[cwany-lis]

któraś część pozwalała na swobodne chodzenie po Hogwarcie i dostała w neo+ 9/10! Ale to były czasy EA Polska - pamiętacie 9.8 dla Powrotu Króla? 

[Tynio]

któraś część pozwalała na swobodne chodzenie po Hogwarcie i dostała w neo+ 9/10! Ale to były czasy EA Polska - pamiętacie 9.8 dla Powrotu Króla? 

 

To właśnie Zakon Phoenixa pozwala eksplorować Hogwart oraz okolice.

Sama gra ma też kilka wątków z książki których nie było w filmie.

 

Książe półkrwi poszedł w podobną stronę jednak jest oceniany gorzej.

 

Lepszymi grami były pierwsze części wydane na GBA/GBC to typowe gry RPG z zadaniami i przygodami.

 

Pamiętam Powrót Króla, genialna gierka jednak ja wyżej stawiałem Trzecia Era, typowa RPG no i skończyłem na PS2.

[Kazuo]

Trzecia Era spoczko rip-off FFX, gdzie przez 70% gry zwiedziało się ciemne i nudne lochy w Morri. Niestety LotR nigdy nie miał szczęścia do gierek. 

[kostek]

Thronebreaker: The Witcher Tales

Jak ktoś lubi uniwersum, to pozycja obowiązkowa. Bardzo przyjemna gierka, w której chodzimy po ładnych plastycznie, zróżnicowanych lokacjach, zbieramy zasoby (jak w Herosach 3!), rozwiązujemy problemy chłopów, podejmujemy ciężkie moralnie decyzje, staczamy pojedynki z potworami i prawdziwymi potworami - Niflgarczykami. Oczywiście wszystko skąpane w sosie Gwintowym z masą ciekawych pomysłów i kilkoma wariacjami tej karcianki, które zabijają REPETYTYWNOŚĆ typowego, dwurundowego schematu.

 

Dodajmy do tego świetnego polskiego narratora, czytane dialogi i mamy przygodę pełną gębą. Z jedynych minusów mogę wymienić to, że gierka wydawała mi się o ~1/4 za długa (spędziłem z nią 48h), może dlatego, że nastawiałem się na coś krótszego i po jakimś czasie muzyka stała się powtarzalna i wkurzała, szczególnie ta podczas potyczek Gwintowych.
 

[Spuczan]

Skończyłem demko The Little Nightmares 2 i RE: Village. Liczy się?

[Kazuo]

Yooka-Laylee and the Impossible Lair. Dalej bez szału, ale to i tak o wiele lepsza gra niż poprzednia część. Przejście w 2D dobrze zrobiło sequelowi, w końcu czuć że ma się do czynienia z platformówką, a nie zbiorem nie pasujących do siebie mini-gierek. 20 etapów + 20 ich alternatywnych wersji + rozbudowany HUB naszpikowany sekretami, całkiem przyjemny gameplay opierający się na fajnym skakaniu i równie fajnej eksploracji (trzeba się mocno wysilić, żeby znaleźć wszystkie collecitble), do tego śliczna grafika i momentalnie wpadająca w ucho muzyka. Spore "ale" mam natomiast do ostatniego etapu, czyli tytułowego Impossible Lair, który dobitnie pokazuje jak bardzo zdupiony jest w tej grze poziom trudności - Dead Cells all over again. Niemal cała Yooka-Laylee jest tak prosta, że bez problemu skończyłaby ją małpa nafaszerowana LSD, a tu nagle JEB, z very easy w mgnieniu oka robi się very hard. Tak po prostu, nic nie przygotowuje gracza na to co ma nastąpić. Fatalne difficulty curve, to raz, a dwa że finałowa misja pokazuje też jak fajnie zaprojektowane i hardkorowe mogły być pozostałe etapy, no ale z jakiegoś dziwnego powodu twórcy najlepsze pułapki i boss fighty zarezerwowali na sam koniec. Całościowo wyszło poprawnie i można przy tym tytule spędzić miło trochę czasu, ale o hicie nie ma mowy. Może za trzecim razem się uda    7/10

[J3rzman]

Mario sunshine z edycji 3D All Stars. Nie na 120 ale skończyłem i zamierzam dozbierać tyle ile się da tylko już bez wkurwiania się, a było tego sporo. Olać soulsy i bloodborne, to co zaserwowała mi ta gra pod względem irytacji to mistrzostwo. Nie jestem hardcorowym graczem, a Switch to moje pierwsze nintendo. W ogóle uważam się za mocno średniego gracza wiec większość z Was nie zrozumie przez jakie piekło przechodziłem w tej grze. ???? Dość powiedzieć ze sama gra kilkukrotnie lądowała na sprzedaż, a konsola była pakowana do pudełka na kilka w dni w ramach protestu. Były chwile gdy zastanawiałem się po jaka cholerę ja w ogóle gram w gry skoro tyle mnie to kosztuje. No ale poszło. Satysfakcja mega pomimo braku wszystkich shrineow .... jeszcze. ????

Ten post był edytowany przez J3rzman dnia: 31 stycznia 2021 - 22:57

[nole]

Nie jesteś sam. Też pamiętam mnie Sunshine strasznie frustrował.

[tomasz]

Kurwa, to pływanie łódką nie ma żadnej logiki. I powodzenia w zbieraniu niebieskich monet, ja se dałem siana. Ogólnie najgorsze 3d mario.

[J3rzman]

Kurwa, to pływanie łódką nie ma żadnej logiki. I powodzenia w zbieraniu niebieskich monet, ja se dałem siana. Ogólnie najgorsze 3d mario.

120 to i tak nie zbiorę bo na myśl o tym etapie z pływaniem na liściu i zbieraniem monet, po tym jak dopłyniesz tam po 15 minutach na grzbiecie yoshiego ogarnia mnie kurwica jajników, których nawet nie posiadam ???? W kilku innych miejscach jest niewiele lepiej.

[Spuczan]

Polecam Trackmania Turbo Black Series. Idealne na nadszarpniete nerwy. Na mnie działało kojąco.

[Razel]

Middle-earth: Shadow of Mordor.
Pierwszy świat bardzo przyjemny i fajnie się grało, na drugim wystąpiło już lekkie zmęczenie materiału. Ogólnie wszystko spoko, ale gra bardzo łatwa, nie korzystałem nawet ze sprawdzania słabości kapitanów i wodzów tylko ich masakrowałem i tyle, przy "skradaniu" to po prostu biegłem w kierunku przeciwnika i robiłem mu zabójstwo z "ukrycia" lecąc na niego ze 100m jak patrzył w moim kierunku xD AI przeciwników w tym aspekcie nie jest najwyższych lotów. Walką przyjemna, ale opiera się w zasadzie na ciągłym powtarzaniu 3 ataków, ale mimo wszystko miodne. Pierwsza część gry była nawet na 8, potem trochę już męczyło i finalnie takie 7/10. Przyjemna bezstresowa rozrywka i w sumie polecam.

Ten post był edytowany przez Razel dnia: 01 lutego 2021 - 15:18

[xell]

No w Mordorze pierwsze 30% było najlepsze, zanim postać się zrobiła przepakowana.

 

Ja ukończyłem The Banner Saga 1 i 2, w jedynkę grałem jak Marbel w Hitmana, przeszedłem dwa rozdziały w 2016 roku, odstawiłem, a teraz ukończyłem resztę.

 

Oprawa i sposób prowadzenia historii są rewelacyjne, system walki sam w sobie też dobry, tylko nie lubię systemu nagród i kar za decyzje w losowych wydarzeniach. "Życie jest ciężkie i nieprzewidywalne", ale różnica w trudności gry między wybieraniem najlepszych opcji, a to wynikami jest gigantyczna, co prowadzi do tego, że chce się sprawdzić w necie konsekwencje decyzji, co zabija immersję.

[Schrodinger]

Skończyłem ostatnio Gyrosy 5, zacząłem jeszcze na PC, skończyłem na potężnym XSX. Graficznie bardzo fajnie, ale 2 akt mi w ogóle nie podpasował, mocno średniacki, ten 'openworld' to mi do Gyrsów nie pasuje w ogóle. Tam mam mieć rynny i napierdalania. W każdym razie specjalnym fanem serii nie jestem, ale tutaj 3 i 4 akt bardzo fajne i wyjebanie wyglądają. W każdym razie zaliczone, dodatków nie zamierzam ogrywać. Może kiedyś jak mi się bedzie nudzić to czwórkę ogram bo tylko jakieś streszczenie oglądałem. 

 

 

[Razel]

Skończyłem Cupphead, supcio gierka i bardzo polecam. Gra była dosyć trudna, ale nie jakoś wybitnie, wszystko było można spokojnie nauczyć się i ogarnąć. Nie wiem, czy jakiś boss sprawił mi jakoś więcej problemów, że mnie chuj strzelał - raczej nie. Za dużo razy zbombiłem na Dice King, ale to tylko przez to, że parę razy jak doszedłem do niego to myślałem, że mogę tylko od różowych kart się odbijać i przez to się wyłożyłem parę razy tak to by poszedł 2-3 razy szybciej.

A tak ogólnie to chyba Diabełek najwięcej razy mnie ubił, ale też bez jakiegoś męczenia się 2h, czy coś.

Świetna gra i polecam i tak naprawdę nie wiedziałem, że to głównie walki z bossami, a plansze platformowe są jako powiedzmy dodatek. Szczerze wolę te walki z bossami niż te plansze i to jest solą tej gry.

Zrobiona na normalu, póki co będę grał w co innego, bo zaległości sporo i trochę szkoda czasu na platynowanie, czy coś - może kiedyś do tego wrócę.

[ACZ]

 

tak naprawdę nie wiedziałem, że to głównie walki z bossami, a plansze platformowe są jako powiedzmy dodatek. Szczerze wolę te walki z bossami niż te plansze i to jest solą tej gry.

Pierwotnie to miał być tylko taki boss rush, ale na pokazach coś tam niektórzy redaktorzy i chyba też gracze kręcili nosem, że to tylko same walki z bossami i w trakcie developingu wcisnęli jeszcze, jako wypełniacz platforming.

[Nyjacz]

I miło, że to dodali i nie oparli na tym większej części gry - etapów jest mało, ale są zajebiste i dobrze się sprawują w roli odwrotnego przerywnika jakim normalnie są bossowie.

[Spuczan]

Texz skończył Xboxa: http://nikogoforum.p...omoc/?p=2007986

[Kazuo]

Dwunasty Fajnalik skończony. Gameplayowe złoto: wielkie lokacje pełne przeciwników, bonusów i opcjonalnych ścieżek prowadzących do bardziej hardkorowych dungeonów, rozwój postaci dający naprawdę spore możliwości, minimum durnych questów na zasadzie biegania od a do z jak debil i mopowania podłogi, a w to miejsce opcjonalne stwory do ubicia, no i wisienka na tym pysznym torcie czyli ustawianie gambitów i profity z tego wynikające (możesz iść zaparzyć sobie herbatę, a postacie same będą się levelować) Niektórzy będą narzekać, że to samograjstwo, ale według mnie w grach, gdzie tak sporą rolę odgrywa grind jest to jak najbardziej sensowne rozwiązanie (chyba że kogoś kręci napierdalanie no stop w "x" podczas tłuczenia tych samych stworków), poza tym w wielu przypadkach (np. podczas starć z bossami, którzy potrafią zachowywać się nieprzewidywalnie) nawet odpowiednie ustawienie schematu działania drużyny nie zapewnia stuprocentowego sukcesu, dlatego często i tak trzeba pilnować co się dzieje na ekranie i wprowadzać zmiany w gambitach. Kozacki w wersji Zodiac Age jest system klas (bagatela 12 różnych profesji), które można przypisać po dwie do każdego z bohaterów. Otwiera to naprawdę spore możliwości i pozwala każdą postać rozwinąć w dowolnym kierunku, np. z Fran można zrobić specjalistkę od czarnej magii, ale też healera, a z takiego chłystka jak Van uczynić chodzący czołg wspierający pozostałych czarami defensywnymi. Niestety przez to większe rozbudowanie gra jest też łatwiejsza niż oryginalne FFXII, z uwagi na fakt, że każdy bolek ma po dwie tablice rozwoju i przez to można szybciej z każdego zrobić turbo-koksa. Bossowie też wydają mi się jacyś znerfieni, a szkoda bo wysoki poziom klasyka był według mnie jego sporą zaletą. Co tam jeszcze? Ano tryb przyspieszenia x2 albo x4 to coś pięknego i powinien on stać się standardem w każdym jrpgu. Spory plus również za brak losowych walk, które potrafiły mocno irytować w poprzednich odsłonach, oczywiście wiąże się to też z tym, że nie trzeba czekać aż załaduje się osobny ekran do walki, tylko można od razu prać po ryjach brzydkie stworki.

 

Niestety story i postacie kuleją, to chyba najmniej wciągający Fajnal Fantasy pod tym względem: jakieś polityczne knowania, które nikogo, historia księżniczki która próbuje zaprowadzić pokój w królestwie i jej towarzysze o osobowości porównywalnej z taboretem. Zero emocji, zero przywiązania się do bohaterów, a co najgorsze praktycznie brak epickich wydarzeń i uczucia uczestniczenia w wielkiej przygodzie. Brakowało mi tu akcji na miarę Sina rozpierdalającego plażę wraz z jej mieszkańcami czy odkrywania jakichś wielkich tajemnic dotyczących bohaterów. Gdyby tylko udało się połączyć najlepsze cechy FFVII - FFX z gameplayem FFXII to byłby Fajnal idealny. Ale i tak jest bardzo dobrze, można się w tego Zodiaka wciągnąć na długie godziny

[Schrodinger]

Nie no na koniec fabułka trochę nadrabia, ale to i tak tylko tło do gempleju i wydaje się że jakoś mocno to okroili żeby można było wpleć Vaana i Penelo jako główne postaci Bash, Balthier i ta uszata kurwa którą bym, były dobre, szczególnie wątki tych dwóch wyjebane imo. Ale w tej grze tak naprawdę liczy się wypierdolony w kosmos gemplej, grind i niewidzialne łuki i łamanie gierki z FuzFingerem z YT

 

edit. na DSa wyszła całkiem fajna kotynuacja, która jak dobrze pamiętam była chyba jakąś strategią prostą ale kontynuowała fabularnie wątek Vaana jako skypirata, był też Balthier i ta uszata 

Ten post był edytowany przez Schrodinger dnia: 10 lutego 2021 - 13:09

[Kazuo]

Uuu, obczaiłbym ten sequel, tylko muszę ogarnąć jakiś emulatorek DS'a Sam Van to największy bezsens w tej serii. Taki Tidus był jaki był (czytaj: wkurwiający), ale przynajmniej odgrywał istotną rolę w fabule i czuło się, że steruje się głównym hirołem tej opowieści, a nie jakimś kuźwa NPC'em, którego Balthier przygarnął do drużyny chyba tylko po to, żeby mu buty czyścił między walkami. Pomelo to samo, osobowość deski klozetowej. Nie wiem kto na to wpadł, ale to Han Sol.. tzn. Balthier powinien być główną grywalną postacią. Enyłej co do gameplayu to się zgadzamy, to najbardziej grywalny Final w jakiego grałem i teraz z perspektywy czasu muszę przyznać, że SE miało jaja stworzyć po nim rynnową Trzynastkę, która spuściła w kiblu dosłownie wszystko co było najlepsze w poprzedniku teraz czas trochę pogrindować, zdobyć lepsze bronie i obić kilka bossowych ryjów. 

[Tawotnica]

Zodiac mam nabite na zniczach jakieś 20h, ale na razie prio mają nowości... tak do Maja jakoś  

ale nie napalajcie się tak na tego FFXII na DSa, bo za niego odpowiadał twórca sagi o Lightning, Motomu Toriyama  

No i to RTS na DSa. Nie wiem jak to z klikaniem na emu by było, ale na konsoli to jest imo grywalne jedynie na (n)3DSXL/DSiXL.

 

a skończyłem nową Ryzę: 

 

 

poza nieco rozlazłymi dungeonami pod koniec pycha. Taka oczywista rzecz, którą bym dodał w kolejnej odsłonie to możliwość craftowania potrzebnych itemków bezpośrednio z drzewka. Tyle razy miałem sytuację, że brakowało mi dokładnie jednego składnika do podbicia jakichś statsów i musiałem anulować cały dotychczasowy przepis, żeby wyjść do menu, zrobić tą pieprzoną sztabkę metalu i wreszcie ulepszyć broń tak jak chciałem. Więcej w temacie. Tak jak Ryza 1 wzniosła serię na nowy poziom, tak Ryza 2 bierze to jako podstawę i wszystko dookoła craftowania trochę ulepsza. Thicc tighs save lives!

[Kazuo]

Kogo ja oszukuję, i tak pewnie nigdy nie będę miał czasu, żeby to ograć. Wrzucam gierkę na moją joterpegową kupkę wstydu obok FFXIV, Trails of Cold Steel 2-4 oraz gier z serii Shin Megami Tensei. Póki co zamówiłem nową Yakuzę, ależ będzie pykando na urlopie

[kostek]

KENTUCKY 

ROUTE 

ZERO

 

 

 

Dawno nie grałem w tak dobrze napisaną, tak ESTETYCZNĄ i hipnotyzującą grę. Klimat tutaj jest nie do opisania, taki mix Twin Peaks, Virginii i Oxenfree. Gameplay opiera się na chodzeniu i klikaniu w linie dialogowe, nic specjalnego, ale szybko dowiadujemy się , że to tylko narzędzie do wtapiania się w ten surrealisty świat. Kadry są w przewadze statyczne - można na nie patrzeć kwadransami (jak na ekrany startowe w Mass Effect 1 i 2), a przejścia miedzy nimi proste, ale efektowne. Zdarzają się też sekwencje dynamiczne - wtedy też jest kosmos. Niektóre sceny wspomagane fenomenalnym soundtruckiem mają niesamowity wydźwięk (pozdro ze sceny w barze w Virginii). Dialogi świetne, często niedopowiedziane, co motywuje do własnej ich interpretacji. Grając trzeba się na prawdę na nich mocno skupić, bo w innym wypadku, spooro rzeczy nam ucieknie. Gierka serwuje parę mocnych zabiegów i co najlepsze nie obnosi się z tym, wszystko jest wyważone.

 

Polecam grać po jednym epizodzie i robić sobie parę dni przerwy między każdym.

 

 

Ten post był edytowany przez kostek dnia: 13 lutego 2021 - 23:54

[burnstein]

Cyberpunk 2077 w końcu

 

Miałem jedną dłuższą przerwę, trochę po nabiciu 100 godzin, kiedy niechlujność techniczna w końcu mnie zirytowała, ale wciagnąłem sobie w tym czasie stupińdziesintodcinkowego animka, ochłonąłem, wróciłem do gry, docisnąłem questy poboczne (no, większość, z niektórymi rzeczami nie chciało mi się męczyć) i dziś pykło zakończnie.

[Spuczan]

To kupywać czy nie kupywać?

[burnstein]

Poczekałbym na wersje na Switcha.

[lukaszSA]

Ja bym poczekał do kolejnego pacza. Co prawda tylko raz kilka dni temu wywaliło mnie do menu konsoli, ale i tak bugi które w innych grach byłyby niedopuszczalne tutaj pojawiają się kilka razy na minutę.

[oranje]

Zrobiłem wszystkie misje główne i poboczne w Valhalli, więc mogę uznać, że skończyłem grę. Wspaniałe 125h, bez chwili znużenia mimo iż starałem się czyścić każdy region na 100%. Wiem, że to jeszcze nie koniec przygody, bo zostało mi kilka skarbów do odrycia i jeden legendarne zwierzę do upolowania.
Najlepszy AC i największe zaskoczenie 2020 roku.

[Schrodinger]

Platynka wbitą?