485 odpowiedzi na ten temat

[Shinigami]

Zamiast sieki wkurwienie i rozczarowanie.

Czyli nie tak źle. Jeden z dwóch ważnych czynników zachowany

[Michalson]

Ja mam teraz PS2 i postanowiłem ściągnąć DMC Nie wiem dlaczego, nigdy nie grałem w ani jedną grę z tej serii, a zawsze niewiarygodnie mnie do niej ciągnęło :-]
Zobaczymy, czy po kilku latach oczekiwania się nie zawiodę

[Kyo]

Nic nawet nie tracisz jeśli chodzi o, err, fabułę - trójka to prequel, a jak już do czegoś nawiązuje, to do jedynki. Hideki Kamiya, czy ktoś inny chyba nawet stwierdził gdzieś, że Dante z dwójki, to nie prawdziwy Dante .

[Sylvan Wielki]

Ja mam teraz PS2 i postanowiłem ściągnąć DMC Nie wiem dlaczego, nigdy nie grałem w ani jedną grę z tej serii, a zawsze niewiarygodnie mnie do niej ciągnęło :-]
Zobaczymy, czy po kilku latach oczekiwania się nie zawiodę

Nie zawiedziesz się, choć jak nie grałęś niedługo po premierze, to zaiste wiele straciłeś, ot chociażby niewyobrażalną jakość oprawy graficznej - w tych czasach absolutny numer jeden na wszech platformy.

drugą sobie darowałem, po przeczytaniu jej recenzji w prasie

Błąd.

[pawel_k]

dzisiaj zagrałem w tą grę - pierwsze 3 rozdziały za mną...

generalnie nie jestem jakoś wybitnie zachwycony - jest ok, gra ma swój klimat, ale wydaje mi się że te 10/10 które zbierała w 2001 roku już jest nieaktualne - sam grafika nie zachwyca już dzisiaj, a mechanika gry znacznie odstaje od tej z God Of War. po prostu gra postarzała się i bardzo rzuca się to w oczy, szczególnie że gram w DMC bezpośrednio po GoW2...

strasznie mnie irytuje brak bloku i jakiś dziwny system walki - może ja go nie obczaiłem do tej pory ale nie wiem jak zadawać inny atak niż standardowe O, albo skok + O, czasem jeszcze pistolet... da się jakoś czesać kombosy?

[Scorpio]

Brak broku występuje w każdej części DMC - jedna ze składowych gry. Co najwyżej uniki.

Kombo wykonujesz przez O,O (...) nawalanie O. (...) oznacza chwilkę przerwy po ciosie.

[leon]

Ta gra mnie w swoim czasie rozjeba*a absolutnie wszystkim. Braki w fabule nadrabiałem wyobraźnią kiedy oglądałem porozwalane elementy otoczenia. Lochy gdzie są kraty a za nimi ciemność i wrzaski dziewic rozpruwanych przez latającego rogacza z kosą- bezcenne. Wielkie, trochę rozwalone, Colosseum w deszczu gdzie słychać wrzeszczący tłum jeszcze dopingujący igrzyska czy może szał bitewny wielkiej bitwy ludzi i demonów ? No i coś co mi się wryło w pamięć na stałe: mały pokoik z szafą która zleciała z sufitu, jakieś pierdoły na podłodze, kosz z rycerskim orężem, freski na ścianach, i tę małe okienko zakratowane w głębi a za nim prześwitujący przez poruszane wiatrem konar drzewa (!) zachód słońca. Uwielbiam ustawić się Dantem gdzieś w pięknej lokacji i obserwować czy to falujące morze, czy strzelisty zamek z witrażami nocą oświetlany piorunami. Uwielbiam wsłuchiwać się a ambient lokacji. Ta gra jest grą mojego życia razem z jeszcze jedną. Już żaden DMC nie podskoczy pierwszej części. Oczywiście że jeśli ktoś kto ma x360/ps3 zagra sobie teraz w dmc to powie że to tylko fajna gra ale ja miałem to szczęście grać w nią rok po jej premierze a w tym czasie nie było nic na rynku co mogło Devil May Cry podskoczyć. Dożywotni szacun kolejne devile są nawet miejscami wspaniałe ale to tylko zabawkowe sieki już. Z pokręconymi klimatami i wynaturzeniami.

[Shinigami]

http://devils-lair.o... ... ec8&t=2123

Koleś rozłożył na części pierwsze świat serii. Jestem pod ogromny wrażeniem.

[Scorpio]

Kurde ... człowiek gra, gra, gra ... a tutaj się czuję, jakbym grę na nowo odkrywał. Fachowe opracowanie i robota

[Shinigami]

I ta grafika do dzisiaj jest cudownie piękna.

No bez jaj proszę. Design, spoko, ale grafika?

[Spuczan]

Do NERO(na) mozna przywyknąć....

Nie każdy ma tak łatwo. Ja jeszcze z tym walczę.

[kraszuuu]

"Devil May Cry" to gra dla prawdziwych konsolowych twardzieli. Co prawda pierwszy Devilek nie ma imponującego wachlarza zagrań, ale to co oferuje, daje graczowi masę przyjemności.

W DMC grałem świeżo po ukończeniu "God of War" i na pierwszy rzut oka, jest to gra pod każdym względem słabsza. Trudniejsze sterowanie, brak bloku, mało combosów itd. Jednak to Devila ukończyłem więcej razy. Ta gra ma w sobie coś magicznego. Ciężki, gotycki klimat, znakomite, ciasne lokacje i co najważniejsze znakomici przeciwnicy. Tej gry nie da się pomylić z żadną inną. Te latające upiory z nożycami, czy kotopodobne shadowy to majstersztyk. Gra zrobiła na mnie wielkie wrażenie a grałem w nią UWAGA. . . w 2011 roku. To jedna z najładniejszych pozycji na PS2. W dniu premiery DMC to musiał być szok! Skoro mnie ta gra zachwyciła, to nie wyobrażam sobie co się działo po wydaniu.

Należy jednak zaznaczyć, że tą grę trzeba polubić i poświęcić jej trochę czasu. Na początku nie miałem najlepszych wrażeń. Z Phantomem na normalu pierwsze starcie było dla mnie cholernie trudne. Ginąłem raz po raz. Brak bloku nie wybacza graczowi błędów. Musisz być cały czas w ruchu. Uciekać, skakać i oczywiście atakować. Połączenie broni białej i palnej to strzał w dziesiątkę.


DMC to naprawdę potężny tytuł na PS2 i sprawdzian umiejętności dla wszystkich, którzy uważają się za dobrych w slashery. Naprawdę podziwiam ludzi, którzy bez problemu przechodzą Devila na poziomie trudności "Dante must die". Sam tego dokonałem i jest to najtrudniejsze, co zaliczyłem na konsolach. Ostatnie walki z Nelo Angelo i Nightmarem są drakońsko trudne. Satysfakcja po ukończeniu jest jednak tego warta. Z pewnością do tytułu powrócę, żeby pobawić się z tymi wszystkimi pokrakami odblokowanym super dante. Mimo upływu lat polecam ten tytuł.

P.S Przeczytałem calusieńki ten temat:)

[Spuczan]

I właśnie takie posty świadczą o genialności tego tytułu. Zagrać w 2011 w DMC i być za***iście zadowolonym? Nic więcej nie trzeba dodawać. Cieszę się, że jest jeszcze klika osób które mogą pograć w grę na PS2 na której nie ma trofików i beznadziejnych ułatwień a mimo to dają mnóstwo frajdy. Sam zaliczam teraz największe hity z PS2 i zabawy mam przy tym mnóstwo. Mimo iż niektórzy uważają, że jestem "cofnięty w czasie"...

[oranje]

DMC pierwszego wspominam bardzo dobrze. Nawet ukończyłem na dante must die. Fakt, że poprzedzone to było kilkukrotnym przejściem na niższych poziomach i uzbieraniem kosmicznej ilość holy water, devil star itp., ale się liczy Trójka już jest znacznie słabsza, a w dwójkę nie grałem.

[kraszuuu]

oranje jak najbardziej się liczy:) Sam miałem w sumie niewiele itemów, ale bez ich pomocy w tych najcięższych momentach się nie obeszło. Trudność Devil May Cry polega głównie na tym, że niektórzy przeciwnicy są nieobliczalni. Weźmy na przykład takiego Nelo Angelo. Chodzi sobie spokojnie z opuszczonym mieczem, by momentalnie zaatakować, dosłownie błyskawicznie. Shadowy również stosują podobne, rwane tempo walki. Naprawdę trezeba poświęcić sporo czasu, żeby w miarę dobrze to wyczuć i dawać sobie radę z unikami. Jest to nieporównywalnie trudniejsze niż chociażby w GOW. Ponadto dodam, że w momentach desperacji studiowałem filmiki wymiataczy na You tube i potrafiłem walczyć niemal identycznie przez dłuższy czas i co . . . zadawałem na "Dante must die" mniejsze obrażenia bossom. Przypuszczam, że poszczególne wersje gry różniły się poziomem trudności, ale pewny nie jestem (PAL, NTSC itd.) Można się wścieć. Boss załatwia Cię w 3 trafieniach, a Ty musisz go trafić kilkadziesiąt razy i to potężnymi akcjami. Na DMD musiałem obowiązkowo przeprosić się z Ifritem i opanować posługiwanie się tą bronią, bo jest po prostu potężniejsza od Alastora.

Ale z drugiej strony czy nie jest tak, że doceniamy gry trudne i wymagające? Raczej tak właśnie jest. Dzięki tej grze napewno zagram w DMC3, które w sumie już zakupiłem. Oczywiście na PS3 czwórka rówież pęknie. Przygody Dantego strasznie mi się spodobały. Zresztą jest to jedna z najbardziej charyzmatycznych postaci gier wideo. Jego teksty, sposób bycia, jest luzakiem i kozakiem jednocześnie. Moim zdaniem jest to ciekawsza i lepsza postać od samego Kratosa.

[Spuczan]

Bo tak jest prawda, że im więcej wysiłku włożysz w przejście gry tym sprawia Ci to więcej satysfakcji. Dlatego nie zaczynam nigdy od easy, żeby ochota do grania nie przeszła od razu.

Zawsze gadałem z moim kolegami i mówili, że jakaś gra jest do dupy bo pograli trochę i przeszli za pierwszym razem. A jak pytałem na jakim poziomie to odpowiadali, że na easy . A jak im mówiłem, żeby spróbowali na hardzie to zawsze się wykręcali mówiąc, że teraz to im się już nie chce w to grać x2.

[oranje]

Mi najwięcej problemów sprawił... no właśnie zapomniałem jak się nazywał ten glut, który po pochłonięciu Dantego miał we wnętrzu innych Bossów. Zdecydowanie najwięcej czasu zabrał. 2 pierwsze pojedynki z Vergilem poszły gładko, a trzeci załatwiła woda święcona

DMC 4 mam gdzieś od roku, ale nie grałem jeszcze. Widziałem jak brat szarpie i jakoś mnie nie ciągnie.

[Scorpio]

Glut to Nightmare Taka jego nazwa.

Każdy przeciwnik d się poznać, ograć, polubić I każdego poznać kiedy co i jak odwali. Nie mniej dla mnie DMC do dziś to radość i czkam na HD reedycję.

Ciekawi mnie, ile wpadnie aczików za DMC1 i DMC3 na DMD!

I zazdroszczę tego, że poznawałeś grę od początku, od zera. Mnie się już tak wkuła w pamięć, że takie podejście nie jest już możliwe

[Spuczan]

Tym bardziej, że ta HD edycja to prawdziwy killer. 3 gry w cenie jednej. Co prawa DMC 2 nie jest grą wybitną ale zawsze to lepiej mieć już całą sagę niż nie mieć.

[Scorpio]

DMC2 nie jest grą wybitną. Niestety, nie jest grą nawet średnią. Ani sprawiającą, że po prostu chce się odkrywać sekrety, sprawdzać nowe bronie, etc ...

[twilitekid]

Btw grafiki. Odpaliłem DMC też pierwszy raz w 2010 czy 2011 roku. Brzydactwo . Wcześniej niż DMC wyszło GT3 a na grę Polyphony to wciąż można patrzeć bez obrzydzenia.
Nigdy mnie do takich gierek jak DMC nie ciągnęło, w czasach świetności serii nie zagrałem, ale skoro teraz wyrwałem za równowartość piwka w knajpie to sprawdziłem. Może kiedyś przejdę, jak nie będę miał co robić. Po godzince grania jest spoko, ale dziś bez rewelacji - choć pewnie 10 lat temu gra miażdżyła.