966 odpowiedzi na ten temat

[Luke]

Kaxi chce zostać pierwszoligowym dziennikarzem, oby tak dalej.

[Schrodinger]

tylko się nie obesrajcie

http://www.polygon.c...series-nintendo

 

 

[torq314]

[Schrodinger]

akurat netflix ostatnimi czasy mocno dostarcza, genialne House of Cards albo bdb Orange is the new black 

[Kaxi]

Chciałbym to zobaczyć z takim budżetem jak GoT

[lukaszSA]

Będzie lipa, bo będą celować w 12-13 latków.

 

Nie będzie cyckuf Zeldy

 

 

Ten post był edytowany przez lukaszSA dnia: 06 lutego 2015 - 23:04

[fingus]

Peter Dinklage w roli Tingle'a?

[Schrodinger]

We've Woken The Hive!

[drAKul]

Pamiętam ten serial oraz ten z Mario z dzieciństwa. Well Excusssssse Me Princess było kultowe.

[lukaszSA]

 

[lukaszSA]

Majora's Mask 2 Confirmed!!

[Tawotnica]

Hyrule Warriors DLC confirmed!

 

 

fix

[lukaszSA]

Nie psuj zabawy

 

Wolę sobie myśleć, że Zelda U to sequel/prequel Majory

[burnstein]

A może remake?

[Danteusz]

Nie psuj zabawy

Wolę sobie myśleć, że Zelda U to sequel/prequel Majory

Przecież wszystkie Zeldy to jedna linia fabularna

[lukaszSA]

No tak . Ale w żadnej Zeldzie nie było nic o samej Majorze.

[Tawotnica]

Zrobiłem to. Po czterech latach nieudanych prób i podejść na samym 3DSie, odkąd gra się pojawiła w programie dla ambasadorów. Po –nastu latach od oryginalnego wydania i nabycia na jakimś portalu aukcyjnym złotego kartridża z grą. Po parunastu godzinach ciężkiej, masochistycznej męczarni wreszcie skończyłem:
 

Zelda II: The Adventure of Link

Według oficjalnej chronologii zawartej w książce Hyrule Historia The Adventure of Link jest ostatnią częścią „Fallen Hero Timeline” i bezpośrednim sequelem The Legend of Zelda. Hyrule z potężnego imperium skurczyło się do maleńkiego państewka, król umarł, a księżniczka Zelda zapadła w śpiączkę. Przypuszczam, że w związku z powyższym w obwodzie Hyrule nie została przeprowadzona planowana reforma szkolnictwa, bo mieszkańcy okolicznych miasteczek najczęściej gadają zupełnie od rzeczy. To już w zacofanej Transylwanii wieśniacy dawali Simonowi lepsze wskazówki. Mówiąc krótko: od samego startu Link ma przechlapane.
 

Nazwa miasta powinna brzmieć znajomo dla tych, co grali w OoT


Podryw na wodę!

Miasta nazwane są po imionach mędrców z OoT. Rauru, Saria, Ruto, Darunia etc. i to właściwie tyle, co w nich ciekawego w każdym z miast poznajemy nowy czar, co zazwyczaj wymaga prostej czynności typowo przygodówkowej jak zaniesienie odpowiedniej osobie jakiegoś itemu. Niestety prawie nigdy nie wiadomo co trzeba zrobić, bo jak już wyżej wspomniałem większość hintów od mieszkańców jest bezużyteczna.
Standardowym wyposażeniem każdej miejscówki są dziewki w czerwonych sukienkach i fosforyzujące staruszki. Pierwsze zapraszają na lody i odnawiają życie, drugie… w sumie też zapraszają na lody, ale regenerują manę. Gigolo-Link wybredny nie jest, Zelda przecież śpi i nie patrzy. Odwiedzać te dobre panie w trakcie swojej przygody Link będzie często, oooj często, bo Zelda II jest bez dwóch zdań najbardziej hardkorową i chyba też najbardziej specyficzną odsłoną serii.
 

Nie mogę ci pomóc, jestem koniem...


Semi-random encounter. Przeciwnicy zależą o terenu na jakim się znajdujemy

Zacznijmy od tego, że to side-scroller w labiryntach i miastach, a rpg z widokiem z góry na mapie świata. Na pierwszy rzut oka to całkiem rześkie rozwiązanie, bo skala świata wydaje się imponująca, a dungeony są odpowiednio naładowane akcją. Praktycznie jednak trzeba mieć duży poziom tolerancji na rwaną rozgrywkę, bo co parę kroków atakują nas przypadkowi przeciwnicy (widoczni na mapie, ale rzadko da się ich ominąć). Takie przeskakiwanie z 2D do overworldu nie jest dobre dla nerwów, dla samego Linka pewnie też zbyt zdrowe nie jest. Czemu? Ponieważ walki to ********. Tempo jest szybsze niż w Castlevanii i prawie na każdym terenie są spawnujące się w nieskończoność przeszkadzajki typu bańki, ptaki albo kamienie. Najbardziej frustruje jednak sam bohater, a raczej długość jego fi… znaczy miecza. Przecież to jest scyzoryk, a nie żaden master sword, trzy piksele na krzyż! Jak takim czymś świat ratować? With magic...
 

FIRE!

Otóż w Zelda II inwentarz itemów zastąpiono listą czarów. Mamy pasek many obok paska energii (yup, nie ma serduszek w tej części) i wraz z progresem wydłużający się arsenał umiejętności. Jakich? Na przykład Jump, pozwalający skakać wyżej albo Shield, zmieniający kolor kubraczka na czerwony i zmniejszający obrażenia o 50%. Są aktywne do następnego przejścia ekranów, czyli krótko, a many zjadają mnóstwo. Dobrze nie nadużywać czarów i oszczędzać magię, bo jest to jedyny poza odwiedzinami miasta sposób na uleczenie się.

Poza mieczem i magią Link wyposażony jest również w tarczę. Dosyć szybko okazuje się, że tarcza jest ważna. Przeciwnicy to chamy, prawie każdy może rzucać jakimiś nożykami, kulkami energii, toporami czy innymi śmieciami, przez co samo podejście do takiego delikwenta już stanowi wyzwanie. Część pocisków można blokować właśnie tarczą. Niestety w tej grze Miyamotowska maksyma, że groźne elementy powinny być od razu rozpoznawalne przez design nie znalazła zastosowania i wyczaić co możemy a czego nie możemy odbić musimy metodą prób i błędów.
 

Zabicie tego ustrostwa to dobre parędziesiąt ciachnięć. Nie żartuję

Nie pomaga, że przeciwnicy są maksymalnie chamsko porozstawiani. Knight na którego najlepiej działa skok+atak? W 90% wypadków będzie stał w wąskim przejściu. Wizzrobe czy inny teleportujący się mag, którego najlepiej wyczekać? Prawie zawsze pojawia się w akompaniamencie trupich czaszek zasuwających wszerz i wzdłuż całego ekranu. Już nawet nie chce mi się wspominać o głowach konia, które się gorzej zachowują niż meduzy w Castlevaniach i nie giną od jednego ciosu.
 

Pojemnik z magią

Link oczywiście w trakcie rozgrywki staje się mocniejszy. Znane z serii heart tanki to w Adventure of Link tylko dodadek, podobnie jak upgrady many. Siłę, krzepę i inteligencję zdobywamy poprzez punkty doświadczenia. Spoko, wiele aRPGów ma exp, żaden problem, pomyślicie. NIE. DUŻY PROBLEM. Właściwie to parę problemów mam z expem. Nie wypada z przeciwników, którzy dają itemy (najczęściej flakonik z maną). Poukrywane worki z doświadczeniem często dają mniej pd niż pokonanie przeciwników, którzy je chronili. Do tego dochodzi, że pod koniec każdego labiryntu automatycznie wskakujemy na następny poziom, nieważne ile uzbieraliśmy wcześniej punktów. Może się zdarzyć więc zdarzyć, że dostaniemy marne 43pd, jeśli niefortunnie pominęliśmy gdzieś paru przydupasów. Nie wspomniałem jeszcze o najlepszym: sporo przeciwników, uderzając Linka odbiera mu punkty doświadczenia. Osłupiałem jak zauważyłem to po raz pierwsz. Grind w takich warunkach jest praktycznie niemożliwy, a w przedupionych labiryntach przydałoby się mieć troszkę przewagi nad wrogami…
 

Gdyby każdy grób odznaczał jedną śmierć podczas gry... to nadal by ich było mało

No dobra, to ustaliliśmy, że gra jest mega trudna nawet jak na warunki 8-bit, ale czy jest crapem? Nie jest! Żadna inna Zelda nie jest tak napakowana akcją jak The Adventure of Link i ciężko znaleźć obszerniejszą grę akcji na NESa. Przejście Zelda II zajmuje tyle ile cała trylogia Castlevanii! Pod względem designu przeciwników wytrzymuje porównania z klasykami Konami, jedynie przy walkach z bossami trochę odstaje. Jest mocniej nadgryziona przez czas niż pierwsza NESowa Zelda i polecałbym ją tylko masochistom, ale wyobrażam sobie, że te prawie 30 lat temu to musiał być niezły kraszer
 

[Kaxi]

Wow, szacun za przejście tego... czegoś

[mic]

Szacuneczek Nie wiem czy kiedykolwiek się do tego zmuszę

[drAKul]

Zelda II IMHO chyba najtrudniejsza "bardzo dobra" gra ever. Szacun Tawot za przejście. Raikoh się jara trudnością Soulsów ale jedno spotkanie z Fokką lub Dairą to odpowiendik z góry przgranej pierwszej walki bossem z Demon Souls (tak wiem że można ją wygrać) tylko że tu a) nie można przegrać b) kilka kroków dalej trzeba walkę powtórzyć. Nie mówiąc wogóle o uczciwej walce z ostatnim bossem (Shadow Link). Bez użycia triku (trzeba kucnąć w rogu i naparzać w atak) trzeba być jakimś mutantem lub mieć szczęście by go pokonać. Ja do Zeldy II podchodziłem parę razy. Papierowe guidy w czasach przedinternetowych czasem okazywały się mało pomocne. ja się parę razy zaciąłem, a że nie było skąd się dowiedzieć co dalej/jak pokonać jakiegoś fagasa to po iluś tam próbach człowiek dawał sobie spokój. W końcu parę lat temu udało mi się ją skończyć. Satysfakcja, ale i strata nerwów była znacząca. Ta gra naprawdę się z Tobą nie cacka. Tu nie ma romantycznej kolacji, tylko od razu anal bez wazeliny 30 cm dildosem. Natomiast to co należy zrozumieć to fakt iż gra ta pochodzi z czasów gdy sequele w zasadzie zawsze były kompletnie inną grą niż orginał. Czasem udawało się dev stworzyć coś równie fajnego, chociaż będącym zupełnie innym zwierzem, czasem nie. Często obecnie zjeżdżane sequele (np. Castlevania II, Snake's Revenge, Zelda II, Super Mario Bros. 2 (chodzi o przerobiony Doki Doki Panic), w swoim czasie były traktowane na równi z prekursorem. Zelda II próbowala wielu nowych rzeczy. Do wielkiej przygody z Zeldy dodała miasta i gadające postacie (z fatalnym tłumaczeniem), ciekawą hisotrię (jak na ówczesne standardy), wartką akcję (acz trudną jak @%$#%^^&). Dziś pozostały już tylko archaiczne rozwiązania. Ja bym raczej nikomu obecnie Zeldy II nie polecił (tak jak pierwszych trzech Final Fantasy czy pierwszego Metal Geara (tego z NESa nie z MSX), ale w swoim czasie zapewniam że gra powodowała równie szybkie bicie serca co pierwsza Zelda.

Dla Tawota - achievement unlocked "I am Error"

[Inuki]

Info o serialu zdementowane; szkoda :-/

 

http://naekranie.pl/...legend-of-zelda

[torq314]

[Tawotnica]

Sprawiłem sobie ostatnio taki cukierek:



Żyłem w przeświadczeniu, że to popierdółka na multi jak FS na GBA/DSi i trzeba do niej mieć ten kabel łączący GCN z GBA. Nic bardziej mylnego, to można bez problemu grać w trybie forever alone na samym padzie.

Oprawę Four Swords Adventures charakteryzuje miszmasz różnych efektów 3D (na przykład dymków z Wind Wakera) i oświetlenia dodającego obrazowi nieco więcej głębi SNESowym spritom. Muzycznie górują re-aranżacje z A Link To The Past. Ogólnie gra wygląda na jeden wielki remixu czy b-side, co sprawia mylne wrażenie popierdólkowatości.


ogień, dymki, wodospady, kolumny światła itp. są w 3D. Trochę mi to estetyką przypomina Saturnowskie shmupy i RPGi z PS1, które też się bawiły w łączenie 2D z 3D z lepszym bądź gorszym skutkiem

Wrażenie to potęguje początkowo też brak otwartego świata gry. FSA jest „level based” – zupełnie jak w Mario Land istnieje podział na światy i poziomy. O dziwo taka konstrukcja bardzo dobrze pasuje do dwuwymiarowej rozgrywki i twórcy zadbali o to, że odpowiednio dostosować gameplay.

Przede wszystkim nie ma się nic na stałe i każdy level zaczyna się od zera - czyli bez broni, bez kryształków i z czterema serduszkami. Celem gry jest dojście do końca poziomu, zbierając przy tym ponad 2000 kryształów. Po drodze poukrywane są heart tanki dodające serca i bronie wykorzystywane do rozwiązywania puzzli. W danym momencie można mieć tylko jedną broń zmapowaną pod przycisk A, co jak gra się solo jest czasami trochę męczące, bo trzeba się czasami wracać po odpowiedni item. Trzeba pamiętać, że gra też musi działać na GBA, stąd brak możliwości wyboru ilości hotkeyów, do którego zdążyły nas trójwymiarowe Zeldy przyzwyczaić.

Sterowanie na padzie obudowane jest dookoła gimmicku 4 Linków. Zazwyczaj kieruje się wszystkimi na raz. Żeby więc Linki nie chodziły cały czas gęsiego to C-Stickiem można szybko i wygodnie zmieniać formację w diament, kwadrat i szeregi wzdłuż/wszerz ekranu. Ma to zastosowanie w przeróżnych zagadkach, na przykład tylko w kwadracie można podnosić ciężkie i duże bloki. Czasami jednak trzeba rozdzielić swoją czwórkę, najczęściej żeby postawić jednego Linka przy dźwigni czy innym przycisku, umożliwiając przejście reszcie ekipy.

FSA nie skupia się jedna głównie na łamigłówkach. Powiedziałbym nawet, że to walki są mocniejszą stroną Four Swords Adventure. Raz, że wykorzystują kolory Linków do oznaczania słabości, dwa, że nasyłane są dziesiątki mobków, których tylko da się ogarnąć odpowiednio szybkimi zmianami formacji. Wykoszenie różowych, uciekających Oktoroków wciskając ich w kąt kolumną Linków, mega spin attack w diamencie czy rozdzielenie się i kampienie na bossa w rogu jednym z bohaterów - kreatywnych zastosowań flagowej mechaniki gry nie brakuje.

Drugim charakterystycznym elementem FSA to wykorzystanie dwóch ekranów do prowadzenia rozgrywki. Wszelkie jaskinie, budynki, ukryte przejścia pod mostami itp. są grane na ekranie handhelda. Co jak nie ma handhelda? Wyświetla się okienko na ekranie z ramką „GBA SP”, taki Game Boy Player. Daleko to rozwiązanie ma do wygodnego, ale funkcjonuje na tyle, że można sobie wyobrazić jak by to wyglądało z podpiętym link cable.

nie wiem tylko czemu ta ramka taka mała, spokojnie mogłaby być większa

Jestem dopiero przy drugim świecie i zachwycam się pomysłowością gry. Przez krótkie levele tempo jest zbliżone do ALBW, gimmicki są świetnie wplecione w rozgrywkę, nie brakuje typowych dla serii momentów „aha!”, kiedy rozwiązanie zagadki nagle staje się jasne. FSA wygląda na pełnoprawną Zeldę, która przekonująco przemeblowuje pewne założenia serii. Patrząc na funkcjonalność GBA + GCN byłby to idealny tytuł na sequel na WiiU albo chociaż pierwszą grę GCN VC. Żałuję, że dopiero teraz sprawdziłem.

[funditto]

Oficjalnie Cię już nienawidzę, bo nigdzie tego nie mogę dorwać, a choruje na tą Zeldę od dawien dawna....

[Kaxi]

Recenzowałem do Neo Plusa grając sam i dupy jakoś super mi nie urwało. Ale to nie jest zła gra. Pamiętam, że wtedy traktowałem ją trochę jak zapchajdziurę w line-upie.

[Kaxi]

Coraz bliżej święta, coraz bliżej TP HD...

 

http://blognintendo....-prawdopodobna/

[Schrodinger]

to miałby być odświeżony link jak przy Wind Wakerze czy Okarynie czy tylko chamskie podbicie rozdziałki, no nie ukrywam że bym na święta powinął WiiU gdyby pojawiła się ta zelda ... wind wakera nie pamietam czy skonczylem czy stanalem na koncu  

[funditto]

Najprawdopodobniej takie odświeżenie jak przy Wind Wakerze, ale będzie Direct to się pewnie wszystko wyjaśni

[BeSOS]

wolalbym SS. TP byla slabiutka jak na Zelde.

[Pawlik]

A ja jakoś rok temu kończyłem to na wii i sie nie zgadzam. Bawiłem się super.