160 odpowiedzi na ten temat

[BeSOS]

Myślę że jeśli nie jesteś dzieckiem N64 to gierka Ci nie podejdzie, ja pierwsze wrażenie miałem o 180° odmienne, spełnienie marzeń N64 nerda.

[Nyjacz]

Jestem dzieckiem (między innymi) N64. Uwielbiam platformówki 3D. I grałem w nich sporo też na kompie i zapewne wszystkich najpopularniejszych konsolach w Polsce. Moje wrażenie jest spowodowane techniczną warstwą gry, która owszem, nie ma takiego znaczenia jak gameplay, ale jednak to ruszanie kamerą i postacią lekko ssie :F

[bartezoo]

Gierka wygląda fajnie, ale te 30 fps na konsolach to dla mnie jest dealbreaker.

[BeSOS]

Ok ale ze sterowanie złe? Jak dla mnie miód.

Ten post był edytowany przez Jedyn dnia: 06 października 2018 - 17:57

[Nyjacz]

No kamera pływa, a Yooka jest nieco nieresponsywna. To nie ten poziom co Prey, ale jednak jest się do tego przyzwyczajać - szczególnie teraz, gdy gram w The Surge (betonowe 60 klatek, a postać reaguje momentalnie nawet na milimetrowe drgnięcie analogiem). Żeby nie było, że hejtuję, od czasów Mario Odyssey nie grałem w żadną platformówką o czyszczeniu większych poziomów 3D (Tawot, ratuj), a na trailerach wszystko wygląda miodzio, więc zapewne po przestawieniu się będę tu polerował.

Ten post był edytowany przez Nyjacz dnia: 06 października 2018 - 18:19

[Wezyr]

Na Xboxie również jest lag w sterowaniu? Mnie akurat kręci ta gra i że dobwyrqania jest za grosze to czemu nie?

[BeSOS]

Jaki lag? Na PS4 nic takiego nie odczuwałem.

[Wezyr]

Mozliwe że chłopakom chodzi o bezwładność postaci? Wiecie, ze puścisz gałkę a w grze i tak zrobisz jeszcze mały kroczek.

[Nyjacz]

Nie chodzi o bezwladnosc. Jutro wlacze gierke na sesyjke, to postaram sie zwrocic uwage na to, o co mi chodzi. Ogolnie tragedii nie ma, ale sterowanie postacia i kamera kolo Mario Odyssey nawet nie stalo.

[Nyjacz]

Skończyłem pierwszy poziom na +90% (więcej nie mogę, bo nie mam pewnie umiejętności) i od razu ukończyłem drugi, ale tu zdecydowanie więcej czeka mnie zabawy. Generalnie gierka jest fajniusia, chyba nie tak dobra jak Mario Odyssey, ale wciąż fajniusia. Duży poziom i mnóstwo znajdziek = Yooka w skrócie.

 

Szkoda, że w porównaniu do Mariana (60 klatek i bardzo dobre sterowanie), Yooka ssie pod tym, zdawałoby się najważniejszym, względem.

[Nyjacz]

Już za chwileczkę platynka, zostało mi dosłownie jedno piórko i wyczyszczenie huba, więc czas na recenzję!

 

HOT:

- Jak w trójwymiarowych Marianach, trylogii Spyro czy innych platformówkach opierających się na eksplorowaniu dużych przestrzeni i zbieraniu znajdziek, tak samo tutaj robi to ogromną robotę dostarczając tony frajdy. Poziomy są rozbudowane, a różne rodzaje pierdół sprytnie pochowane, okraszone zadaniami platformowymi i mini-łamigłówkowymi. Trafionym pomysłem jest możliwość jednokrotnego powiększenia każdego poziomu o dodatkowe tereny pełne znajdziek, choć mam wrażenie, że jest to zrobione zamiast dodatkowych światów. Generalnie jednak lokacje są na tyle złożone, że gdyby było od razu rozszerzone, to pewnie ciężko byłoby się połapać, a tak najpierw je poznajemy, a potem gramy w ich wersję ultimate. Tony frajdy!

- Jak w trójwymiarowych Marianach, trylogii Spyro... tak tutaj świat jest bajeczny, pełny charakterystycznych postaci, fajnych pomysłów ekskluzywnych dla konkretnego poziomu. Mamy sześć światów: latającą w chmurach zieloną wyspę, śnieżną krainę pełną jaskiń, ciemne bagna, kasyno pełne mini-gier, galaktykę i hub prowadzący nas do tych wszystkich lokacji, który sam w sobie jest jedną z nich, bo zawiera pełnoprawne rzeczy do uzbierania. Pierwsza lokacja rzeczywiście jest najfajniejsza, ale to ze względu na sympatyczny setting kojarzący się z takimi grami. Nie mogę powiedzieć, że reszta była wyraźnie gorsza, a już na pewno nie kasyno! Generalnie poziomy robią, świat jest barwny i uroczy, Yooka i Laylee są wystrzałowi. Z miejsca czułem się jakbym do tej gry miał sentyment

- Gra to klisze gatunku, ona nawet nie brzmi ani nie wygląda jak cokolwiek nowego. Postacie mają moce odblokowywane co poziom, do otwarcia następnych lokacji trzeba nam zebrać odpowiednią ilość znajdziek z poprzednich, postacie dają nam zadanka do wykonania itd. Nie grałem niestety w Banjo, ale z opisów coś czuję, że spokojnie można by było napisać recenzję tej gierki z podmienioną nazwą i obcinając pewne szczegóły i nikt by się nie zorientował. Czy to wada? Tak, i do tego przejdziemy, ale również zaleta, stąd musiałem to napisać w HOT. Yooka to nostalgiczna podróż w czasy takich gierek i ma to niesamowity urok. Gdyby ktoś mnie poprosił o listę retro platformówek do zagrania, to tam umieściłbym Yookę, nie w dzisiejszych.

 

NOT:
- I to jest również największa wada tej produkcji. To jak skopane jest tutaj sterowanie, obracanie kamerą, responsywność postaci, to jest nie do wiary. Latanie Yooką (po zdobyciu tej umiejętności) = powodzenia. Turlanie są kameleonem = dżizas. Mógłbym tak wymieniać, ale nie zmieniłoby to faktu, że generalnie o ile po pewnym czasie wyczułem postać, tak generalna ociężałość tej gry i absolutnie spierdolona kamera doskwierały mi przez całą rozgrywkę. Nie pomaga temu fakt, że jest pewien lag między naszą czynnością a telewizorem ani to, że gierka działa w 30 klatkach. Yooce przydałby się solidny patch, a z automatu wystawiłbym gierce wyższą notę, bo w tej grze zgadza się praktycznie wszystko inne, ale całość i tak nas podkurwia non-stop, autentycznie gdybym zapisał swój fragment gameplayu, to bez kontekstu większość doszłaby do wniosku, że nie mam za grosz skilla. To obnaża z automatu platformowość tej gierki, której jest bardzo mało i sekcje są bardzo łatwe, bo inaczej gra byłaby szatańsko trudna do przejścia. Koło idealnego sterowania postaci i kamerą w sześćdziesięciu klatkach z Mario Odyssey to nawet nie stało. A szczytem wszystkiego była zepsuta gierka retro z kasyna, w której wykręcenie wyniku 24k punktów było trudniejsze niż GMGOW.

- Yooka jest przestarzała. Stare collectathony są świetne, ale jak coś się wypuszcza nawet pseudo-retro w 2018, to oczekuje się po tym jakości z Mario Odyssey, gdzie absolutnie wszystko gra i śpiewa. Jednocześnie dzięki tej gierce nawet bardziej dostrzegłem, że Odyseja to nie jest bezduszne dojenie marki, a mogłoby się tam zamienić Mariana na kogokolwiek innego, a gra dalej byłaby tak super. Ja wiem, że gierkę robiło 20 osób na silniku dla komórek, ale mogliby zrobić listę ponumerowanych znajdziek, mapkę i generalnie dać sobie z miesiąc pracy więcej na samo sterowanie i pracę kamery.

 

Frajda z gierkowania: (prawie) A