118 odpowiedzi na ten temat

[Spuczan]

FUCK YEAH!

 

[xell]

Dla mnie za późno. Mam nadzieję, że jak wypuszczą DLC to nie będzie tak, że nie będę w stanie się w systemie zorientować, tak go zmienią olo.

 

Ale jedno tej grze trzeba oddać. Melodia przy levelowaniu postaci jest genialna, utknęła mi w pamięci, jest bardzo uspokajająca i można cierpliwie czytać opisy wszystkich czarów, zdolności itp. i się zastanawiać nad najlepszą opcją. W większości gier tego typu levelowanie jest dla mnie torturą.

 

[Spuczan]

Cóż mogę rzec? Dla mnie muzyka która towarzyszy podczas tworzenia postaci w Icewind Dale to niedościgniony wzór ale w Baldur's Gate II i Planescape Torment też jest boska. Dlatego właśnie niespecjalnie zachwycałem się tym kawałkiem z Pillars of Eternity II co nie oznacza, że jest słaby. Po prostu ja już mam swoje ulubione kawałki

 

 

Wreszcie udało się odpalić gierkę na dłużej i licznik pokazuje 29 godzin. Udało mi się zakończyć wszystkie zadania z Nekataki. Miasto jest naprawdę duże bo składa się aż z 6 części: Królewska Przystań, Taras Periki, Gardziel, Wężowa Korona, Mosiężna Cytadela i Święty Stopień. W każdej lokacji czeka na was mnóstwo zadań które pochłonęły mi mnóstwo czasu. Poza zwykłymi zadaniami w stylu zapłać za kogoś czy odzyskaj coś czekał mnie dość ciekawy quest z włamaniem się do skarbca maga. Okazało się, że da się tam wejść bezpośrednio z łaźni w której możecie pooglądać sobie golasów.

 

W środku czekały na mnie chochliki i cholernie trudne Żelazne Konspekty których lepiej nie atakować na pałę. Trzy czaszki oznaczają, że przeciwnicy będą w stanie napsuć nam wiele krwi. Na szczęście drużyna jest świetnie zgrana i nadal nie mam problemu z walką. Myślałem, że patch zmusi mnie do zmniejszenia poziomu trudności ale tak się nie stało. Wciśnięcie przycisku SI naprawdę dużo daje i widać, że ten aspekt gry jest przemyślany. Postacie robią dokładnie to co mają robić i nie spotkałem się jeszcze z sytuacją gdzie mój wojownik czy mag zrobił coś głupiego. Oczywiście nie jest tak, że wpadam w grupę przeciwników i odkładam myszkę, chrupiąc chipsy, popijając kawę i drapiąc się po tyłku. Po kolei eliminuję najbardziej upierdliwe jednostki a na końcu skupiam się na twardych sztukach które wymagają największej ilości obrażeń. Tutaj możecie soie popatrzeć na walkę:

 

Spoiler

 

 

Było też takie zadanie w którym musiałem pogodzić dwa zwaśnione rody. Oczywiście była też możliwość aby podczas negocjacji zakomunikować wszystkim, że zebrało się ich tu tylko po to aby ich wyrżnąć. Złoto.

 

Każda lokacja jest przepiękna. Uwielbiam to w izometrycznych rpgach. Mgła w grobowcach, światło w jaskiniach (o którym już pisałem i pewnie napiszę jeszcze ze sto razy), zapełnione książkami regały czy biurka pełne różnych rzeczy, dywany w pokojach, palące się świeczki czy kominki. Jest tego masa i zawsze takie przywiązanie do szczegółów budzi mój zachwyt. Raczej nie zobaczycie dwóch takich samych miejsc. Doskonale widać jaka jest różnica między domem biedaka, komnatą królowej czy kwaterą oficera.

 

Drużyna nadal taka sama choć chodzą mi po głowie pewne zmiany. Zresetowałem sobie jedną postać ale miejcie w pamięci, że pewne decyzje są nieodwracalne co jest dokładnie zaznaczone. Nowe postacie przypadły mi do gustu i nie wiem czy ktokolwiek nie zachwycie się Xoti  .

 

Czas wyruszyć dalej i popływać stateczkiem bo ostatnio się za bardzo nasiedziałem w jednym miejscu. A do odkrycia czekają wyspy! Ahoj przygodo! Nadpływam.

 

Wady? Na razie wspomnę o braku ponownego przeczytania tekstu podczas omyłkowego przeklikania danej kwestii. Parę razy mi się zdarzyło, że za szybko kliknąłem i już nie mogę do tego wrócić podczas tej samej rozmowy. Słabo. Pamiętam, że w większości rpg da się to czytać na bieżąco. Poza tym wasze postacie często zaczynają ze sobą rozmawiać i jak odjedziecie ekranem od nich to już tych tekstów nie usłyszycie. Czasami też słychać jak jeden dialog się nie skończył a już zaczyna się drugi. Występuje też zbyt duża ilość reakcji naszych towarzyszy podczas dialogów. A to ktoś mrugnie, chrząknie, podniesie brew czy się uśmiechnie. Przesadzono z tym. Nie są to żadne upierdliwe rzeczy, da się z tym grać.

 

 

[xell]

Wady? Na razie wspomnę o braku ponownego przeczytania tekstu podczas omyłkowego przeklikania danej kwestii. Parę razy mi się zdarzyło, że za szybko kliknąłem i już nie mogę do tego wrócić podczas tej samej rozmowy. Słabo. Pamiętam, że w większości rpg da się to czytać na bieżąco.

Masz przycisk na górze okna dialogowego, który pozwala na wgląd w poprzednie wypowiedzi. Wyszperałem obrazek w googlu i zaczerniłem wszystko nieistotne, co byś nie miał spoilera.

[Spuczan]

Dominik Gąska publikuje sobie wywiady z Joshem Sawyerem (1,2 uwaga spoilery) a ja nadal gram w Pillars of Eternity i z każdą kolejną godziną utwierdzam się w przekonaniu jak genialna to pozycja.

 

 

Nadszedł czas opuścić ogromną Nekatakę i zwiedzić trochę świata. Pomyślne wiatry zaprowadziły mnie na Hasongo, wyspę na którą zawitał Eothas. Oczywiście nie wynikło z tego nic dobrego. Jak się okazało po chwili wyspa została zaatakowana przez istoty z rasy Naga (coś podobnego do Jaszczuroludzi z IWD, takie copypase). Ustawienie przeciwników kilka razy zmusiło mnie do powtórzenia walki ale nie było to nic z czym nie poradziłbym sobie za drugim razem. Moja ekipa jest naprawdę silna i teraz w zasadzie rozważam tylko wymianę Edera na jakiegoś łowcę. Tutaj skupię się zwłaszcza na drugiej linii czyli Serafenie, Xoti i Alothcie. W pierwszej kolejność muszę powalić mojego enigmatyka kurdupla szczura. Jego czary są zajebiście pomocne podczas każdej potyczki a ten który dominuje przeciwników by stanęli po naszej stronie wymiata! Rzucony w grupę z miejsca zapewnia ogromną przewagę. Wrogowie od razu atakują swoich byłych kumpli. Trzeba tylko pamiętać by nie wbić się zbyt "głęboko" w ferworze walki bo kiedy czar minie może się okazać, że jesteśmy otoczenie z każdej strony. Xoti to kolejna super postać. Niezłomny też był dobry ale nigdy go nie lubiłem. Natomiast Xoti kobieta z misją i niezłymi skillsami. Ostatnią postacią z drugiej lini jest Aloth który nie dość, że jest świetnie animowany (rzucanie czarów  ) to jeszcze potrafi zabić wielu wrogów na raz. Tajemnicą jest dla mnie do tej pory to, że ma najwięcej zabitych w statystykach. Jak widzicie na obrazkach (a może nie widzicie) gram z dolegliwościami które wydają mi się mniej uciążliwe niż w Pillars of Eternity: White March. A może to kwestia nauczenia się systemu i setki godzin praktyki. Jedno jest pewne, stare nawyki z staroszkolnych rpgów nie pozwalają po prostu odpocząć, trzeba przeć przed siebie. 

 

 

W Hasongo czeka nas rozwiązanie pewnej kwestii którą możemy rozwikłać dwojako (gadaniem lub wojowaniem). Zgadnijcie co wybrałem? Zanim jednak traficie do ostatniej lokacji trzeba przelać krew kilku jaszczurek. Możecie to zrobić na kilka sposobów. Wykorzystacie beczki z prochem, użyjecie armaty lub zarżniecie wrogów w bezpośrednim starciu? Wasz wybór. Przeszukujcie każdy zakamarek, bo jak zawsze w izometrycznych rpgach dla pryszczatych nastolatków, czeka na was mnóstwo rzeczy. Nie wszystkie widać na pierwszy rzut oka. Po zrobieniu wszystkiego co się dało na Hasongo popłynąłem dalej. Odkrywałem kolejne ciekawe wyspy, nadawałem im nazwy i dostosowywałem statek do własnych potrzeb.

 

Jak już pisałem na początku zacząłem pływać. A skoro zacząłem pływać to znaczy, że zacząłem też walczyć na wodzie. Na razie taktyka jest jedna. Prę do przodu, wbijam się w statki i masakruje załogę przeciwników. Choć niestety raz natrafiłem na kogoś silniejszego. 12 osobowa załoga z trzema czerwonymi czaszkami na głową szybko uświadomiła mi, że czas wczytać stan gry. Pływanie sprawia frajdę, plądrowanie wysp to to co tygryski lubią najbardziej a ściany tekstu nie usypiają bo można korzystać z wielku umiejętności które aktywują się właśnie podczas dialogów. Zastraszanie, dyplomacja, wnikliwość lub wiedza tematyczna (religia) pozwalają poprowadzić rozmowę tak jak chcemy. Wracam do grania.

 

[Spuczan]

W spoilerze obrazek z łaźni. Na wszelki wypadek napiszę, że osoby tak delikatne jak Starh mogą poczuć się urażone. Za to fingusopodobne stworzenia nie będą mieć z tym problemu.

 

Spoiler

 

Pomyślne wiatry zaprowadziły mnie na wyspę o dziwnie brzmiącej nazwie Zęza. Składa się ona z czterech podstawowych lokacji z których najciekawsza to Świetlisty Dwór. Na szczęście po drodze nie spotkałem żadnej groźnej ekipy piratów. Już dwa razy się natknąłem na przykokszoną ekipę która rozniosła mnie w pył. Po wylądowaniu na wyspie okazało się, że i tutaj jest coś do zrobienia. Tym razem również nie próżnowałem. Pomogłem zebrać materiały pewnemu kolesiowi który musiał pozbyć się czegoś z własnego ciała, załatwiłem ekipę dla artystki na zbliżające się przedstawienie i unieszkodliwiłem groźnego pirata. Walka z nim i jego ekipą okazała się trudna (przede wszystkim dlatego bo to twardy skurwiel) ale koniec końców udało się położyć go do piachu. 

 

Na samym końcu udałem się do kapitana Furrante na pogawędkę.

 

Następnie otworzyłem mapę, spojrzałem na kompas i zdecydował wyruszyć się na Tikiwarę. Ale to już opowieść na kiedy indziej 

Ten post był edytowany przez Spuczan dnia: 26 czerwca 2018 - 19:56

[Spuczan]

Przede wszystkim już niedługo będziemy mogli zagrać w nowe DLC do Pillarsów. Mój stosunek do płatnych dodatków się nie zmienił więc przy dobrych wiatrach pewnie zagram w okolicach 2019 lub 2020.

 

Beast of Winter:

 

-------------------------------------------------------------------------

Nadszedł moment w którym trzeba było udać się do ruin Poko Kohary.

 

- Kurwa, mamy przejebane - powiedział Serafen gdy wpadliśmy na grupę Xauripów. Sarkastyczny sukinkot z tego orlanina. Zawsze komentował takim tekstem potyczkę ze słabeuszami. Nie inaczej było tym razem. Aloth rzucił Kulę Ognia w pobliskie beczki z prochem, Xoti przygniotła kilku wrogów Kolumną wiary a Serafen przejął nadciągającą odsiecz Przywództwem sprawiając, że posiłki wroga dołączyły do nas Dla mnie i Edera wybicie pozostałych przy życiu było kwestią sekund.

 

 

Kolejne starcie okazało się trochę trudniejsze choć Serafen nie skomentował go jakoś specjalnie. Zwykłe "phi" idealnie opisuje walkę. Odpowiednie rozstawienie i rozdzielenie Alotha, Xoti i Serafena oraz atak z dwóch stron przez Edera i mnie pozbawiło strażnika jakichkolwiek szans na zwycięstwo. W pewnym momencie Eder mógł paść na ziemię ale Xoti uratowała go poprzez umieszczenie w magicznej kuli ochronnej. Następnie poszło kilka krytycznych trafień, parę celnych strzałów, dwa pociski Minoletty i tytan padł martwy.

 

Nigdy nie zrozumiem tych zarzutów o nudną walkę. Podczas każdej potyczki bawię się świetnie. Planuję każdy ruch, korzystam ze wszystkich zalet mojej drużyny, mikruję bohaterami (tu i tu możecie dowiedzieć się o co mi chodzi) i przede wszystkim unieszkodliwiam wrogów w odpowiedniej kolejności.

 

Tutaj ponownie nadmienię, że stworzyłem sobie przezajebistego bohatera. Średnia utrat przytomności w mojej drużynie wynosi około 10 gdzie najwięcej ma Aloth (16!). A mój główny bohater ma całe dwa a stoi w pierwszym rzędzie i uczestniczy w każdej walce. Marnie na jego tle wygląda Eder (13 razy padał na ziemię) bo choć ma postawę obronną, świetną tarczę i super zbroję to bardzo często pada na deski. Xoti może się pochwalić największą ilością trafień (ponad 1800), Serafen zadał najwięcej obrażeń pojedyńczemu celowi (201!) a Aloth zadał 496 trafień krytycznych. Słowem każdy w czymś wymiata ale jak tak dalej pójdzie to pożegnam się z Ederem i wezmę sobie Palleginę.

 

Kolejny raz muszę pochwalić oprawę graficzną w PoE2 Deadfire. Tego nigdy wcześniej nie było. Śliczna woda, świetny efekt wiatru, oświetlenie  . Przywiązanie do szczegółów to ogromna zaleta która sprawia, że każdą lokację dokładnie analizuję bo nie chcę niczego przegapić. Posadzka, mury, dachy, palmy, jaskinie, zbroje czy bronie to wszystko stoi na najwyższym poziomie w giereczkowych światach izometrycznych rpgów. Popatrzcie tylko na te obrazki i powiedzcie czy nie są śliczne? Pytanie retoryczne. Jak macie inne zdanie na ten temat to japsko w kapsko

 

 

Po wejściu do ruin i wyczyszczeniu ich trafiłem w kolejne fajne miejsce i zdecydowałem się zniszczyć adrę. Wiem kto nie będzie zadowolony z tego powodów ale mam ich w dupie bo kult pieniądza to samo zło O dziwno mogłem wybrać opcje dialogowe w których nie do końca tłumaczę jak do tego doszło. Więc nie wszystko jeszcze pozamiatane.

 

Wracając do zleceniodawcy napotkałem dziwny okręt. Mam nadzieję, że będę mógł się spotkać z panią kapitan i spróbować swoich sił w wyrównanej walce. Liczę na to i mam nadzieję, że się nie zawiodę. Wracam do giereczkowania 

[Spuczan]

Osiemdziesiąt jeden godzin na liczniku należy uczcić jakimś opisem. Pisał o drużynie, o grafice, trochę o zadaniach ale są rzeczy o których jeszcze nie pisałem lub nie napisałem o nich wszystkiego co chciałbym napisać. Tym razem opowiem wam o statkach, muzyce i o paru spostrzeżeniach na temat Pillars of Eternity I. 

 

Zacznę od podróżowania po mapie, napiszę kilka słów o statku, naszej załodze i tym co nas może spotkać na morzu. W grze mamy dostęp do kilku statków. Ogólnie zasada jest taka, że ten najdroższy jest najlepszy. Spore uproszczenie ale przecież to nie miała być gra wierna żegludze. Posiadanie odpowiedniego statku wiąże się z wieloma kwestiami. Większy (droższy) statek to większa załoga, która bierze udział w starciach, może obsługiwać więcej dział lub choćby ma więcej miejsca na rannych. Na obrazku możecie obejrzeć podstawowy statek który jest dostępny na początku gry. Widzicie tam raptem 5 stanowisk które możecie obsadzić. W statku (Dżonka) który posiadam obecnie mam  5 majtków a gdzie działowi, bossman, nawigator, sternik? Po prawej stronie macie pola opisane jako Żywność. Przedmioty z tych pól możecie dawać swojej załodze do jedzenia co wpływa na ich morale. Jak będziecie oszczędzać i karmić swoich ludzi sucharami które będą popijać wodą to może się okazać, że za chwilę będziecie mierzyć się z buntem. Dlatego radzę poszukiwać lepszych napojów oraz jedzenia by zadowolić swoich kompanów.

 

 

W statku można ulepszyć parę rzeczy. Na przykład kadłub czy żagle a sam statek wyposażyć w przedmioty który ulepszają różne statystyki takie jak prędkość podróżowania, odporność lub zasięg widzenia.  Poruszając się po mapie od wyspy do wyspy natkniecie się na różne losowe sytuacje lub zdarzenia. Jedne widać z daleka (np. burze, inne statki) a inne pojawiają się od czasu do czasu znienacka.  Zabawy na statku, rozstrzygnięcie sporu między ludźmi z załogi lub podjęcie decyzji w sprawie zatrutego jedzenia tym będziecie się zajmować jako kapitan. Po każdym zdarzeniu będziecie rozliczani z waszych decyzji a wasza załoga będzie awansować. Dla mnie to bardzo fajny patent po tym co robiliśmy w Caed Nua. Starcia odbywają się tylko i wyłącznie w trybie tekstowym aż nie dojdzie do abordażu. Było to pokazywane na filmach przed premierą gry więc nie będę tego powtarzał.

 

Spotkałem się z zarzutami odnośnie tego, że gra może przytłoczyć ilością zadań ale tutaj winę ponosi wyłącznie gracz. Przecież nie musicie brać ich 30 na raz i każdego wypełniać. To wszystko zależy od was. Jeżeli ktoś czuł się przytłoczony to wystarczyło podążać za zadaniem głównym. W pierwsze części dopiero na samym końcu mogliśmy zbudować Gajówkę w której ktoś zlecał nam zadania w stylu znajdź grupę szumowin i ją zabij. Tutaj w prawie każdym większym mieście czeka na was ktoś ze zleceniem. Nie są to jakoś dobrze uzasadnione zadania ale mi to nie przeszkadzało ponieważ od zawsze uważałem walkę za coś fajnego. O tym czy to dobre rozwiązanie czy nie zdecydujcie sami.

 

Muzyka . Nie lubię oceniać muzyki na początku ani po 30 godzinach. Zawsze chcę się porządnie nagrać, osłuchać i dopiero wtedy mogę polecić wybrane kawałki. Nie inaczej jest teraz. Ale jeżeli liczycie na jakieś porównanie w stylu czy jest lepsza od PoE1 lub czy to moje top topów to się niestety przeliczycie. Od siebie mogę polecić:

 

 

 

 

Po osiemdziesięciu godzinach nie mam jeszcze dość i czasem zapuszczę go sobie w tle.

 

Wiele razy opisywałem swoją drużynę z PoE1 ale teraz czas na małe spostrzeżenia. W jedynce wybrałem dość dziwny skład. Miałem 3 wojowników (ja, Eder, Pellegina), Kanę, Niezłomnego i Alotha. Jak tak na nich patrzę to muszę stwierdzić, że to bardzo nietypowa drużyna. W porównaniu do tej którą obecnie gram to nawet zaryzykowałbym stwierdzenie, że to bardzo dziwny wybór oparty wyłącznie na własnych preferencjach. 

 

Spoiler

 

 

 

 

Teraz na pewno przemieszałbym tym składemh. Dodałbym  Sagani, Zrozpaczoną Matkę i Hiraviasa. Kto jest bardziej spostrzegawczy zauważył, że w PoE1 mogliśmy grać 6 postaciami a w PoE2 mamy do dyspozycji 5 ludzi. Mała zmiana która tak naprawdę nie wpływa zbytnio na przyjemność z gry. W każdym razie różnica między moją bohaterką z PoE1 a bohaterem z PoE2 jest ogromna. Na korzyść tego drugiego. Wojowniczka z dwoma broniami ze Stanowczością na poziomie 12 nie ma szans z wojownikiem z mieczem i tarczą ze Stanowczością na poziomie 17. Pierwsza padła na ziemię 59 razy a drugi 3. Jest różnica?  Teraz już w mojej głowie pojawił się pomysł na przejście jedynki inną drużyną. Trzeba tylko zakupić odpowiednią ilość czasu dlatego jak ktoś znajdzie taki sklep to pisać pm.

 

Na samo koniec pytania do xella. Jaki miałeś skład? Do kogo się przyłączyłeś (frakcje)? Zabiłeś smoka i krakena? Bawiłeś się statkiem? Na którym poziomie skończyłeś grę?

 

 

 

 

 

[Stan]

Kurwa, kiedys może skończe Divnity OS I, znowu przejde PoE I z dodatkiem i kupie Divnity II i PoEII... kiedyś.   

[xell]

Ta melodia przy levelowaniu postaci od razu wpada w ucho i się trzyma człowieka przez dłuższy czas.

 

Na samo koniec pytania do xella. Jaki miałeś skład? Do kogo się przyłączyłeś (frakcje)? Zabiłeś smoka i krakena? Bawiłeś się statkiem? Na którym poziomie skończyłeś grę?

1) mój ranger z niedźwiadkiem, Eder, Xoti, Aloth i Ydwin. Ydwin niestety dopiero w dodatku dostaje linie dialogowe, ale nie miałem jej na kogo wymienić bo cypherzy są w tej grze przepakowani.

 

2)

Spoiler

pozostałem niezależny olo

 

3) tak i tak

 

4) nie, bitwy morskie były raczej upierdliwe i zainstalowałem moda dającego możliwość bezpośredniego abordażu

Spoiler

tak więc ulepszenia zainstalowałem dopiero jak wymagała tego fabuła

 

5) postaci czy trudności? Exp był wymaksowany, poziom trudności to veteran i było raczej za łatwo

 

Ja wczoraj i dzisiaj przechodziłem Beast of Winter, jakby to było w głównej grze to byłby to przywoity sidequest ale jako płatny dodatek dla którego ściągałem ponownie całą grę to trochę rozczarowujący. Fabularnie ciekawy, jest kilku bossów ale taktycznie nic ciekawego nie oferują. Czas przejścia koło 5 godzin.

Na tę chwilę poczekałbym aż wyjdą wszystkie trzy dodatki, zwłaszcza jak ktoś jeszcze nie zaczął gry.

 

A Ty Spuczan nie rób sobie jaj tylko ukończ Filary i zabierz się za D:OS2.

[Spuczan]

[Spuczan]

Od 24 stycznia w grze będzie dostępny system turowy. Więcej poczytacie tutaj: https://polygamia.pl...trybie-turowym/

[Spuczan]

[xell]

Ten tryb raczej ostro spowolni grę. Będzie trzeba ponownie zainstalować grę i ograć pozostałe DLC. Szkoda że na tym chyba koniec serii, chyba że MS uzna że spotka się z większym sukcesem w Game Passie.

[Spuczan]

Pewnie tylko mnie i xella. Albo tylko mnie.
 


Dodali zestaw 12 czelendży. Pierwszych 12 graczy którzy ukończą grę bez oszukiwania wyląduje na ścianie w Obsidian Enterteiment na wieki!!!!!1111111111111111111111lelewenaście. Psia kość. Spróbuję!

[xell]

Może spróbuję tych czelendży (i w końcu przejść pozostałe dwie części DLC), ale na pewno nie na czas OLO. Fajnie że jeszcze wspierają grę, mam nadzieję że to oznacza że trójka jednak w drodze?

[Dixi]

Najpierw niech oni port dwójki na konsole ogarną. Od premiery rok minął i dalej brak konkretnej daty...

[Stan]

Może spróbuję tych czelendży (i w końcu przejść pozostałe dwie części DLC), ale na pewno nie na czas OLO. Fajnie że jeszcze wspierają grę, mam nadzieję że to oznacza że trójka jednak w drodze?

Obsidian raczej zrobi jakieś nowe IP na nowego xboksa.

@Dixi - COś czuję ze po wykupieniu przez M$ raczej im z tym nie śpieszno jak w ogóle działają. 

Ten post był edytowany przez Stan dnia: 10 maja 2019 - 19:53

[xell]

Start-edgy w końcu zagrał w POE2 i dał naprawdę ciekawą analizę gry

 

[Dixi]

Daty dalej nie ma, ale chociaż jakiś teaser wypuścili, więc wersja konsolowa ciągle żywa. Ma być w tym roku.
Będzie nawet na Switcha, oczywiście wszystkie DLC w pakiecie.
 
Pillars of Eternity II: Deadfire Ultimate Edition

Ten post był edytowany przez Dixi dnia: 24 sierpnia 2019 - 14:13

[xell]

Trójka nie powstaje:
https://jesawyer.tum...s-not-something

[Spuczan]

Bumszakalaka

[Dixi]

No kur... w końcu.

[Schrodinger]

o a miałem nic do dooma nie kupować już  

[Spuczan]

Początek na PS4 PRO:

[Schrodinger]

W porównaniu do Divinity 2 jak to wypada? Bo wizualnie to trochę bida z nędzo 

[xell]

O koorva ale graficzny downgrade w stosunku do wersji dla rasy panów. Składaj tego kompa szybko Szrot, wersję dla ameb zostaw amebom.

[Dixi]

Pograłem chwilę, na liczniku mam coś około 22h. Tak jak można było się spodziewać gierka jest kapitalna, gra mi się na pewno przyjemniej niż w część pierwszą. Pewnie też dlatego, że jednak statki i nieco bardziej egzotyczne miejscówki, jak Port Maje bardziej mi odpowiadają. Palmy, ciepłe kolorki - tak lubię  Wiem, że tak pewnie nie będzie do końca, ale na początek idealnie.

 

 

Widziałem, że gierka ma tryb walki standardowej oraz turowej, ale jak pomyślałem, że to gierka pewnie na jakieś 100 godzin, a walka turowa pewnie jeszcze wydłuży ją o 50% to od razu zrezygnowałem z tego pomysłu i gram klasycznie  Już pomijając to, że akurat interfejs podczas walki jest jakiś taki dosyć toporny (przynajmniej na konsoli) i jak tylko walka idzie po mojej myśli to daję wolną rękę postaciom, nie chce mi się nawet go dotykać. Na tę chwilę tylko raz musiałem bardziej aktywnie uczestniczyć w walce. Póki co klasyczny poziom trudności raczej nie przysparza problemów.

 

Co do zaliczonych miejscówek to oczywiście skończyłem Port Maje, Fort Martwego Światła i aktualnie eksploruję dzielnice w Neketace. Powoli kończę czwartą z kolei, do zwiedzenia zostaną mi jeszcze Mosiężna Cytadela i Święty Stopień, więc pewnie jeszcze kilka dobrych godzin w tym mieście przede mną.

Po drodze pomiędzy odwiedzonymi lokacjami nie odbiegałem zbyt daleko na boki. Odwiedziłem co prawda kilka mniejszych wysp, ale jednak zostawiłem eksplorację świata na nieco później. Na początku moim priorytetem było jednak skompletowanie drużyny.

 

Na tę chwilę mam komplet, który mnie zadowala i wygląda on tak:

• Ja (wojownik)
• Eder (łotrzyk) - pomocny przy wszelkiego rodzaju pułapkach i zamkniętych skrzyniach
• Xoti (kapłanka)
• Aloth (mag)
• Maia (łowca) - walka z dystansu

Wcześniej przez chwilę w drużynie był Serefen. Całkiem nieźle sobie radził w walce, ale jak tylko była okazja zrekrutować Maję to poleciał z ekipy jak ptak. Był jakiś taki irytujący jako postać.

 

Patrząc na mapę świata widzę, że przede mną jeszcze dziesiątki godzin grania, a i pewnie przejście wszystkich DLC to kolejne 20h+. Do końca roku będę miał co tutaj robić na pewno

Jak tylko skończę Neketakę, postaram się ulepszyć nieco statek (choć pieniędzy jak zawsze mało) i pozwiedzać trochę pominięte regiony i zatopić parę wrogich statków 

[Dixi]

Koniec. Mapa odkryta chyba w całości, prawie wszystkie zadania zrobione, a dlaczego prawie to o tym za moment, olo.

Licznik zatrzymał się na około 64 godzinach.

 

 

Ostatecznie okazało się, że sam wątek główny jest ekstremalnie krótki, a oczywiście przytłaczająca większość czasu poszła na rozwiązywanie zadań pobocznych i szlajanie się statkiem po Archipelagu.

W międzyczasie zająłem się też pierwszym DLC "Beast of Winter", gdzie mając ~15 poziom poległem w ostatniej walce, gdzie nic nie mogłem praktycznie nic zrobić. Dostałem flashbacków z przeszłości jak kiedyś w pierwszym Icewind Dale, gdzie za gówniaka doszedłem do ostatniej walki i odbijałem się od przeciwnika jak od ściany  Tak więc pomyślałem, że wrócę do głównej osi fabularnej, a do tej potyczki przysiądę jak tylko będzie ku temu lepsza okazja, podciągnę poziom postaci, zdobędę lepsze czary i wyposażenie. A że mroźna wyspa leży dosyć daleko na południu to finalnie zostawiłem ją na "po wątku głównym".

Po skończeniu fabuły okazało się, że był to już punkt bez powrotu, a ja nie miałem zapisu sprzed tego momentu, tak więc pozostałe 2 DLC i jakieś pojedyncze krótkie zadania na liście "do zrobienia" przepadły na zawsze    Po mroźnej wyspie zostały tylko screeny i wspomnienia.

 

W każdym razie przyzwyczaiłem się już do tego, że we współczesnych grach człowiek jest informowany o punkcie bez powrotu bardzo dobitnie, jakimś dodatkowym okienkiem i 5 ostrzeżeniami do potwierdzenia. Jednak spodziewałem się, że rozwiązanie wątku głównego odblokuje drogę powrotną i ponownie pojawię się gdzieś w dzielnicy Neketaki albo na ruinach własnego statku.

 

Chyba największą bolączką tej gry, a przynajmniej portu na PS4 są czasy ładowania. Przejście z drzwi do drzwi to zwykle dobre paręnaście sekund. I jak jesteśmy w mieście, chcemy przejść do jakiegoś pomieszczenia, czasami kilka pięter, jesteśmy non stop wstrzymywani i raczeni tym przydługim ekranem ładowania. Trochę porażka w tej kwestii.

Co do reszty to nie mam większych zastrzeżeń, bo nie za wiele zmieniło się od moich pierwszych wrażeń. Moja ekipa została niezmieniona, w dalszym ciągu przyjemność sprawiało pływanie po Archipelagu, odkrywanie nowych wysp i robienie tam krótkich misji. Standardowy poziom trudności raczej nie sprawia żadnych problemów (no może poza kilkoma opcjonalnymi bossami, na wyspach, których praktycznie nie byłem w stanie nawet drasnąć, więc odpuściłem ich dla swojego spokoju psychicznego ) i można przelecieć przez wszystkie zadania bez większego problemu.

 

Podsumowując, świetna gierka. Bawiłem się bardzo dobrze Szkoda tylko, że nie mogę bawić się dalej, olo. Obie części Pillarsów i Divinity skończone, więc może za jakiś czas sięgnę po coś starszego w ramach przypomnienia i oczekiwania na BG3, a teraz chyba przegryzę sobie jakąś mniejszą i krótszą gierką.

 

Ten post był edytowany przez Dixi dnia: 07 grudnia 2021 - 13:45