3 odpowiedzi na ten temat

[Tawotnica]

Remake pierwszego M&L z GBA z dodatkowym trybem, leci na treehouse właśnie

Ten post był edytowany przez Tawotnica dnia: 13 czerwca 2017 - 20:47

[cybercotlet]

Zacząłem grać i po kilku latach przyznam, że brakowało mi tej serii. Zapowiada się miodzio tym bardziej, że w oryginał z gba nie grałem. Jeszcze muszę poczekać aż dostanę bowsers inside story 3ds do tego dokupię dream team bros i będzie komplecik

 

Pełne jaranko

[cybercotlet]

 

No i skończyłem podstawkę. Piękne Mario & Luigi, bardzo fajna i wciągająca historia z sporą dawką humoru, więc jak ktoś lubi serię a nie grał to must-have (na ta chwilę jeszcze jest na amazonie wersja francuska za 125zl jak ktoś rozważa to brać i się nie zastanawiać bo później będzie szukał na ebayu po 300). Gierka dość prosta i przyjemna jedynie na ostatnim bossie musiałem się pogimnastykować dłużej ale padł za 1 razem. Wadą gierki jest jedynie brak wykorzystania 3D i innych gimmicków na które pozwala sprzęt - ale też jakoś bardzo mi tego nie brakowało

 

Switch Switchem ale król jest tylko jeden   

[burnstein]

 

No i skończyłem podstawkę. Piękne Mario & Luigi, bardzo fajna i wciągająca historia z sporą dawką humoru, więc jak ktoś lubi serię a nie grał to must-have (na ta chwilę jeszcze jest na amazonie wersja francuska za 125zl jak ktoś rozważa to brać i się nie zastanawiać bo później będzie szukał na ebayu po 300). Gierka dość prosta i przyjemna jedynie na ostatnim bossie musiałem się pogimnastykować dłużej ale padł za 1 razem. Wadą gierki jest jedynie brak wykorzystania 3D i innych gimmicków na które pozwala sprzęt - ale też jakoś bardzo mi tego nie brakowało

 

Switch Switchem ale król jest tylko jeden 

 

Mario nie pamiętał kiedy to sie dokładnie zaczeło, ale pamiętał jak. Pamiętał początki swoich przygód, wtedy to ciągłe hej Mario, no soróweczka, ale ksieżniczka jest w następnym zamku zbywał tylko wzruszeniem ramion i ruszał z uśmiechem dalej. Hej przygodo i tak dalej. Ale lata mijały, dziesiątki kolejnych przygód zlewały mu się w pamięci w jedno, ksieżniczka zawsze pozostawała poza zasiegiem, a mężczyzna, nawet taki jak Mario, ma swoje potrzeby. Pewnego razu po prostu się złamał, naćpany znalezionym gdzieś pod murkiem grzybem, znokautował Bowsera i usłyszawszy zwyczajową informację zaczał drżącymi dłońmi rozpinać szelki. Nie, kurwa, moja ksieżniczka jest tutaj, właśnie tutaj. Bowser ocknął sie już po pierwszym pchnieciu. Sytuacja była dla niego niespodzianką, ale, jak uznał po pierwszym szoku, miłą niespodzianka, zawsze pociągał go ten wąsaty, uparty skurczybyk, ale nigdy nie sądził, że obaj stoja po tej samej stronie tęczy. Och Mario wysapał od zawsze czekałem na tą chwilę. Mario chwycił mocniej za kolce i boleśnie pchnał z całej siły tę chwilę dziwko, mówi się tę chwilę.