Pamiętam wypowiedź jednego z młodych userów pewnego forum pecetowego: "Ta gra odrzuca grafiką, pograłem trochę w świątyni i nie potrafię dalej!! W tą grę nie da sie grać..". Ehhh i naszła mnie refleksja ile to gier takim dzieciom przechodzi obok nosa? Czy kiedyś ktoś oprócz starszych wyjadaczy będzie pamiętał fabułę Falloutów 1 i 2? Czemu mówią że nie da się grać?? Że grafika kiepska?? Dlaczego? :niepewny: Kolejny raz przemierzam pustkowia, walczę z przeciwnikami, ze zmutowanymi zwierzętami, z własnymi słabościami (zabić czy nie zabić..), staję przed wyborami (zakatrupić strzelbą, czy może użyć umiejętności kradzieży i wsadzić dynamit do kieszeni?).. Jestem całkowicie zatopiony w historii którą przede mną odkrywa gra. Jestem jej spragniony. Nie przechodzę gry na czas, delektuję się każdym zabitym geckos'em, każdym zebranym kwiatem z którego sporządzę miksturę uzdrawiającą, planuję każdą wydaną monetę lub kapsel (Fall 1) i sprawdzam co każda napotkana postać ma do powiedzenia i co ma w kieszeni. Nie spieszę się, choć przechodzę tą grę nie wiadomo który raz. I wiecie co? grafika wciąż mi sie podoba
Delektuję się nią i cenię za czytelność - wiem dokładnie ile heksów mam na ucieczkę, na strzał.. wszystko mogę zaplanować. Nie tak jak dzisiaj kiedy liczy się tylko refleks. Po cholerę mi to że będę miał sprawne palce jak prostej zagadki nie rozwiążę? 
Niestety czasy tamtych gier już nigdy nie wrócą i przepadną w zapomnienie razem z wymierającym gatunkiem pierwszego i drugiego pokolenia graczy.
