http://store.steampo...Light_Crusader/
http://www.mobygames.../light-crusader
Treasure to developer, który wyrobił sobie markę na dopakowanych akcją platformówkach (Dynamite Headdy), grach run & gun (Gunstar Heroes) i świetnych shoot 'em upach (Ikaruga). Light Crusader to aRPG w rzucie izometrycznym, zdecydowanie nie pasujący do profilu firmy.
Akcja jest umiejscowiona w świecie fantasy, przypominającym europejskie średniowiecze, a postacie mają realistyczne proporcje. Wyszło to... tak sobie:
David nie ma łatwego zadania, bo musi uratować całe królestwo przed złymi siłami - przemierzając zawiłe lochy, walcząc z potworami i... przesuwając całe mnóstwo wybuchających beczek w ramach denerwujących łamigłówek
Do powyższego sprowadza się bowiem rozgrywka w Light Crusader. Imponująca z początku wydaje się fizyka, bo każdą postać i przedmiot możemy dowolnie daleko popychać. Wykorzystane jest to do często pojawiających się zagadek, aby odblokować zamknięte drzwi czy uruchomić jakąś dźwignię. Nie powiem, trzeba się czasem trochę nakombinować, jednak to nie samo wpadnięcie na rozwiązanie jest frustrujące, a to jak David się porusza. Wprawdzie na pochwałę zasługuje również fakt, że bohater nie porusza się kafelek po kafelku (jak to w tego typu grach w tamtych czasach głównie bywało) tylko może też sunąć po ukosie - dużo prościej przez to wskoczyć na platformy zawieszone w powietrzu oraz ogólnie ocenić głębię skoków. Fizyka przedmiotów jednak w połączeniu z takim ruchem skutecznie przeszkadza w ustawianiu ich tam, gdzie sobie to zaplanowaliśmy. Są za lekkie (w sensie za łatwo pod dotknięciu ich się przemieszczają) i co gorsza nie można ich ciągnąć, przez co blokują się w kątach i przy ścianach.
Podobnie ciężko jest wyczuć kąt pod którym ciachamy wrogów mieczem. Trochę możemy się wspomóc magią, pierwszym rozpoznawalnym elementem Treasure. Dostępne są jak w cztery rodzaje (ogień, wiatr, ziemia i woda) które dowolnie możemy łączyć w pary, aby osiągnąć nowy efekt (np. ogień + ziemia = meteoryt). Przez to, że czary są ograniczone i trzeba je za kaskę kupować w sklepiku albo mocno randomowo wypadają z przeciwników, nie można tylko na nich polegać.
Kolejnym typowym zabiegiem są bosskowie, ciskający falami ciężkich do ominięcia pocisków z elementami poligonowymi, jak np. kulkowy smok:
?aaaaaaaa, straszny kulkowy smoook!!!!
Ten mariaż wczesnego 3D ze sprajtami idzie też zaobserwować w niektórych elementach otoczenia i efektach. Przykładowo, kiedy w pomieszczeniu wieje po ekranie śmigają trójwymiarowe artefakty, sygnalizujące kierunek wiatru.
Inną, niecodzienną mechaniką jest automatyczne leczenie się. Otóż z przeciwników często będzie wypadało żarcie i w opcjach gry można zaznaczyć/odznaczyć auto-heal. Ja z początku to wyłączyłem, bo myślałem że lepiej chomikować jedzenie - błąd. Niech się rycerz naje, kiedy mu się podoba. Przez wspomniane wyżej problemy z celowaniem i opatentowane treasurowe patterny pocisków przydaje się automatyczne leczenie, wspomóc zawsze możemy się też magią wody. Lepsze to niż co chwila włazić do inwentarza
Jeśli oczywiście za bardzo lamimy to zaczynają się problemy. Już w trakcie drugiego piętra musiałem trochę farmić. Myślę, że farmienie i tak nikogo nie ominie, bo do kupienia ulepszeń miecza i zbroi trzeba w cholerę siana. Trochę meh jak na tak krótką (6-7h) grę RPG.Na plus zasługuje różnorodna muzyka, z podrzędnego SNESowi układu (
) Treasure potrafili wyciągnąć na prawdę sporo.Light Crusader może z mojego opisu brzmieć trochę czerstwo, ale prawdę mówiąc nie pykało mi się źle. Gierka mimo wieku jest nadal całkiem grywalna, ale po tak renomowanym developerze pewnie każdy retro-gracz, który nie grał w LC nigdy wcześniej (a o to chyba ciężko - gra wyszła w roku premiery Segi Saturn na MD) wchodzi z zawyżonymi oczekiwaniami.
