Romancing SaGa 3, wydana w 1995 roku, to ostatnia gra z serii SaGa, która pojawiła się na SNESa (czy raczej Super Famicom, bo po angielsku wydaną grę dopiero w listopadzie ubiegłego roku). Licząc razem z tytułami wydanymi u nas jako "Final Fantasy Legend" SaGa 3 to szósta odsłona serii. Typowe Square
To moja pierwsza styczność z SaGą, w trójkę z tego co czytałem nowym graczom jest jeszcze najlatwiej się wgryźć.
Jest to jeden z tych jRPGów w których nie ma expa, a nowe umiejętności, HP/SP czy poziomy broni zdobywa się podczas walk, co sprawia na mnie zawsze wrażenie dość randomowego systemu.
Po każdej walce odnawiaja się HP, więc leczeniem się poza potyczkami nie ma się co przejmować. Każda postać ma określoną ilość LP, czyli punktów życia, gdzie każdy zgon = -1 LP. Gdy Life Points zmaleją do zera, dany bohater opuszcza naszą drużynę (nie wiem czy nie na zawsze).
Budowanie drużyny, przyłączające i odłączające się co chwila postacie oraz zwiedzanie świata wg włąsnego widzimisię to elementy dookoła których się kręci Romancing SaGa 3.
Właściwie jest to open-worldowy jRPG zrobiony 25 lat temu. Na początku wybieramy jednego z ośmiu bohaterów i przechodzimy krótki prolog. Po prologu ekipa się rozlatuje i swoim wybrańcem zaczynamy przygodę.
Pierwsze parę godzin byłem mocno zdezorientowany. Znalazłem w barze dwójkę byłych kompanów, z którymi popłynąłem statkiem do kolejnego miasta, bo w pierwszym nie było praktycznie nic do roboty, oprócz wybrania się na szczyt góry zasłonięty mgłą, której nie szło rozproszyć.
Musicie wiedzieć, że w SaGa 3 nie można sobie ot tak gdzieś pójść z buta. Nie ma tradycyjnego overworlda z random encounterami i dungeonami. Zamiast tego po prostu wybiera się punkty na mapie a la fast travel. Zajęło mi chwilę ogarnięcie, że nowe miejsca na mapce pojawiają się po tym, jak się usłyszy od NPC że one istnieją. Przykładowo ta góra z mgłą o której wyżej wspomniałem. Zagadałem z jakimś dziadkiem, który stwierdził że na szczycie znajdę skarby, jeśli tylko ogarnę jakiś sposób na mgłę. Dopiero po tym dialogu pojawiła się góra na mapie.
Miasta działają podobnie. "Ohoho, Lance to miasteczko leżące na północy, gdzie pada śnieg". Pyk, w porcie pojawia się opcja popłynięcia do Lance. Zajęło mi chwilę okiełznanie tego. Za wycieczkę statkiem trzeba zapłacić, później działa normalny fast travel. Jak nowe miasto jest blisko tego, w którm się aktualnie znajdujemy to czasem od razu pojawia się na mapie.
Gra mi wreszcie "kliknęła" jak przyjąłem zasadę, że gadam ze wszystkimi mieszkańcami, skupiam się na jednym queście i koncentruję na dwóch, maks trzech postaciach, resztą rotując. Wyczaiłem dziuplę bandytów i ich stamtąd wygoniłem. Uratowałem miasteczko od plagi szczurów (burmistrz chciał im dać na pożarcie najpierw mnie, później mała dziewczynkę...). Później spotkałem sympatycznego pana homara, który chce żebym mu pomógł udupić złą rybę. Yup, gierka się staje coraz dziwniejsza„ to lubię
Główny wątek fabularny koncentruje się na tajemniczym wydarzeniu znanym jako „Death Eclipse”. Basically, co 300 lat kończy się świat i powstaje na nowo. Zdarza się czasami, że ktoś przeżyje ten reset. Wydarzenia z Romancing Saga 3 dzieją się paręnaście lat po ostatnim Death Eclipse, a nasi bohaterowie poszukują spuścizny po ostatnich ocalałych i najpewniej będą musieli zamknąć wrota bram otchłani (uuuuu!), bo nie wyobrażam sobie żeby za chwilę nic tragicznego się nie wydarzyło
Graficznie jest bardzo ładnie odświeżone: tak chciałbym pamiętać gry ze SNESa. Lepiej wyeksponowane tła, ostre tekstury, pięknie zakonserwowane sprity. Nie jest to HD2D jak Octopath, ale ślicznie odrestaurowane miasteczka i wielcy w porównaniu do bohaterów przeciwnicy zdecydowanie przypominają Octo. Za remaster odpowiada ArtePiazza, studio które zajmowało się m.in. Dragon Questami na NDS. Dobra robota imo.
Zobaczymy co będzie dalej i przede wszystkim co będzie jak się natknę na jakiś poważniejszy roadblock. Początek był chaotyczny i niejasny, ale mid-game w tej chwili miodny.
