Taki oto szatański pomiot wydobyłem z czeluści swej kolekcji:
Dark Half to RPG wyprodukowany przez twórców Wonder Boya, Westone. Już od samego początku czuć, że to nie będzie typowe tłuczenie żelków. Rycerz Falco miał za zadanie powstrzymać powrót króla demonów i gra zaczyna się od scenki w której mu się to… nie udaje. Falco, mimo wsparcie boga Rody mdleje, a uwolniony zostaje Rukyu: władca ciemności, antychryst, zło wcielone! Nawet ma takie fikuśne, wielkie naramienniki jak na porządnego antagonistę z lat 90-tych przystało 
Rukyu chce załatwić biednego Falco na dobre, więc zbiera swoich sługusów i wyrusza w podróż, aby odzyskać swoją pełną moc i wykończyć swojego rywala.
Taaak, dobrze myślcie. Zaczynamy od grania królem demonów i na dzień dobry wpadamy do pobliskiej wioski i mordujemy wszystkich mieszkańców, włącznie z dziećmi. To potrzebne, ponieważ z ludzi wysysamy energię dublującą za punkty ruchu i punkty magii. Ciekawa mechanika, bo absolutnie nie zachęca do eksploracji. Każdy krok kosztuje punkty, a energię oprócz wysysania jej ze swoich ofiar odnawia się też po walkach.
Walki z kolei dzieją się na małej szachownicy i poruszamy się jak w tRPGu. Tyle tylko, że chcąc konserwować jak najwięcej energii częściej przyglądamy się naszym chowańcom niż sami wkraczamy do akcji. Rukyu podczas swojej przygody spotyka potwory, z których może zrobić swoich poddanych sterowanych przez SI.
Co rozdział zmieniamy bohatera, tj. między Rukyu a Falco. Rozgrywka Falco już bardziej przypomina tradycyjnego jRPGa, bo poznajemy towarzyszów drogi, w walkach dostajemy itemy pakujące staty i mocniejszym stajemy się ulepszając ekwipunek. Nadal obecna jest mechanika kończących się punktów ruchu, których limit możemy zwiększać u rzemieślników. Każdy save point dodaje 500+ ( 
) niezależnie od wspomnianego limitu.
Początkowe dungeony są w miarę proste. Z racji tego, że perspektywa jest „kopnięta” niektóre elementy jak dźwignie, skrzynie czy przełączniki są pozasłaniane, na przykład wystającą kolumną. Rukyu używa swojej magii w celu rozpieczętowania zamkniętych przejść i ludzkie skarby czy przedmioty są mu niepotrzebne. Falco zdaje się w pełni na enviro, więc każda skrzynia czy truposz powinny być sprawdzone. Przydatne, że Rukyu ich nie może zebrać 
Zagadki później bywają męczące, bo świat i lochy są zaprojektowane w taki sposób, że złe rozwiązanie czy wdepnięcie w pułapkę wiąże się z backtrackingiem. Jednocześnie sporo tu ukrytych znajdziek, więc mając na uwadze punkty ruchu ucieczka od przeciwników staje się pożyteczną strategią. Dark Half w ten sposób tworzy napięcie, co pięknie pasuje do mrocznego klimatu gry. Gdyby nie hot-savy na emulatorze to bym jeszcze większą uwagę przywiązywał do każdego kroku, bo w powyższy motyw wpisuje się bardzo ograniczona ilość możliwości zapisu gry. Właściwie jeden na rozdział. Pod względem risk/reward to prawdziwa 16-bitowa perełka.
Jestem po czterech rozdziałach gry i patch z tłumaczeniem jeszcze ani razu mi się nie wykrzaczył. Pod względem dialogów najlepsze są dramatyczne ostatnie słowa każdego NPC, którego zabija Rukyu. Gra jest dość liniowa, mimo że w overwoldzie można czasem źle skręcić, więc nawet bez korzystania z dobrodziejstw romhackingu Dark Half byłoby bardzo grywalne.
