1. EU II - absolutny niszczyciel mojego czasu wolnego. Oczywiście były przerwy ale zawsze jest jakiś nowy kraj który można poprowadzić do chwały, nowe mody, patche (tak, tak gra z 2001 dostała ostatniego OFICJALNEGO patcha bodajże w 2007). Cała magia tej gry polega na tym że tu jest ponad 200 nacji z którach każda ma własne cele, politykę itp. Każdą też inaczej się gra (Inaczej zacofaną Rosją, inaczej Polską itd) Dodatkowo w przeciwieństwe do późniejszych gier strategicznych firmy Paradox jest mocno osadzona w historii (co czasem drażni, czasem dodaje niesamowitego smaczku). Doskonale też pokazuje że w rządzeniu państwem liczy się tylko interes własnego państwa a nie jakieś tam dyrdymały. Sojusze się łamie, byłych przyjaciół atakuje itp itd. I z równą radością wjeżdża się do Moskwy Rzeczpospolitą jak i tworzy się mocarstwo Niemieckie Prusami (kosztem rzecz jasna Polski) albo Pan-islamskie państwo Otomanami. A do tego wszystkiego daję doskonałe spojrzenie na historię oraz rozwój Europy i świata w latach 1419-1819. No i można grać w pracy (PS 3 i 40 calowego telewizora raczej ukradkiem się nie da przemycić do pracy
) co wydatnie zwiększa jej czas grania.2. Championship\Football Manager - zawsze się parę sezonów pyknie w jakiejś edycji, ale nic nie pobije radości z dwóch karier (jedna w CM03/04, druga w FM 2006) gdzie jedna trwała 15 lat w grze (ok 100 godzin grania) i skończyła się MŚ dla Polski oraz dominacją Cracovii w naszje lidze i Europie (P. UEFA, niestety bez LM - tę zdobyła Amica Wronki !!!), i drugą gdzie rozegrałem całą karierę (od 30-70 w grze!!!) ponad 13 dni grania (licznik w grze jest w dniach nie godzinach). Wpradzie ze stosunkowo małymi sukcesami 3xMP, 1xPP, 1x Copa America, za to bardzo realna, bo zacząłem od Polskiej drugiej ligi a skończyłem na potentatach europejskiej piłki (z którymi zawsze zajmowałem 2-3 miejsce w lidze i dochodziłem do 1/2 europejskich Pucharów - jakoś farta nie miałem). Prowadziłem też kilka reprezentacji (Kolumbię, Nigerię, Argentynę i oczywiście Polskę) Z Nigerią dwa razy byłem 3 w PNA a Polską doszedłem do 1/2 MŚ (karne)(ostatecznie 4 miejsce ale za to z królem strzelców i najlepszym graczem - notabene to on przestrzelił karnego w 1/2
). Fajnie jest zdobywać wszystko silnymi drużynami ale po kilku sezonach się nie chce grać za to przejście od zera do bohatera z polskiej ligi (albo innej słabszej) to prawdziwe piękne chwilę3. Seria PES (WE 5 oraz PES 4,5,6 i 2008) - Oczywiście w PESa grało się więcej ale te odsłony byłyb najlepsze. WE 5 na PS 2 dlatego że mieliśmy małą paczkę graczy która ciągle organizowała ligi, turnieje itp a PES4-2008 bo zacząłem grać w necie oraz w turniejach. Niestety zabawa się skończyła na PES 2008, który po pierwsze był z lekka zrypany a po drugie uświadomił mi że aby być naprawdę dobrym trzeba nauczyć się jednej drużyny i grać nią do rzygania. Czar serii prysł a granie stało się pracą a nie przyjemnością. Od tego czasu PES tylko się stoczył. Nowe Fify sa spoko ale człowiek starszy i nie ma czasu, ani chęci ciągle katować jeden tytuł. Poza tym nie ukrywam że przez okres intensywnego grania w PES trochę straciłem kontaktu z innymi grami, i wielką frajdę sprawiło mi odkrywanie ich (lubię różnorodność i gram we wszystko byle było dobre). Poświęcanie czasu na jedną grę to jednak nie to.
Chyba tylko Civ II może się równać z tymi grami pod względem czasu grania.
A z gier z końcem:
1. Legend of Zelda: A link to the past - wracałem do tej gry kilka razy. IMHO najlepsza Zelda.
2. GTA Vice City - kilkadziesiąt godzin jak w mordę strzelił
3. FF X - ok. 85 godzin bo raz przeszedłem tak z 70% gry i odstawiłem a potem jeszcze raz i nie odpuściłem do końca.
