Ok, przejdźmy już do części właściwej.
Coraz więcej gier cechuje się swojego rodzaju "filmowością", ogólnie ten trend prywatnie bardzo mi się podoba, bo chyba nigdy nie czułem aż takich emocji podczas grania jak w ciągu ostatnich 2-3 lat. W dodatku coraz częściej na ekranie telewizora mogę obejrzeć akcje o niebo lepsze niż w jednej superprodukcji kinowej.Tym samym pomyślałem, że warto byłoby zrobić temat, w którym moglibyśmy opowiadać o ulubionych fragmentach gier, zwłaszcza tych, które napakowane są adrenaliną i szybką akcją.
Na dobry początek wspomnę o trzech tytułach. Co prawda nie spodziewam się tutaj wielkich SPOILERÓW jak chodzi o fabułę, ale na wszelki wypadek jak ktoś lubi być zaskakiwany, a w jakąś grę nie grał to proponuje przeskoczyć do kolejnego tytułu.
UNCHARTED 2:
- Już wstęp jest naprawdę KLIMATYCZNY. Drake, który budzi się ranny w pociągu, który po chwili zawisa nad przepaścią. Mimo, że podczas powolnego wspinania się po pociągu, który wolno ześlizguje się w dół akcja toczy się bez pośpiechu to moim zdaniem ten fragment naładowany jest emocjami.
- Scena w spadających budynku. Co prawda to tylko kilka sekund, ale bardzo fajne i niespodziewane urozmaicenie.
- Scena w pociągu. Przechodzenie kolejnych wagonów na najróżniejsze sposoby, połączone z walką ze zbliżającymi się co jakiś czas przeciwnikami, oraz unikaniem różnych przeszkód. W dodatku urozmaicone walką z helikopterem, który musimy ostrzeliwać i chronić się przed jego nadlatującymi pociskami. Jedna z fajniejszych scen akcji w jaką grałem.
- Scena podczas walki na pędzących samochodach. Przeskakiwanie z auta na auto, walka zarówno z normalnymi przeciwnikami na pojazdach jak i wysadzanie innych samochodów. W dodatku przez cały czas czuć klimat niczym z Indiany Jonesa.
God of War 3
- Strasznie epicki początek. Wspinanie się WIELKICH tytanów wraz z kontrastującymi z nimi malutkim Kratosem. Cóż, więcej można powiedzieć. ROZMACH I WIDOWISKOWOŚĆ rzadko spotykana nie tylko w grach, ale również filmach.
- Walka z Posejdonem. Łatwa, ale napakowana testosteronem, w dodatku bardzo efektowna.
- Walka z Heliosem. Szczególnie dwa motywy. Wpierw ten jak Helios dosłownie strzelał w Kratosa światłem, przed którym trzeba było się osłaniać i powoli do niego zbliżać. Drugi to już samo wyrywanie głowy Heliosowi. Brutalność i adrenalina w czystej postaci.
- Walka z Kronosem. Co tu wiele mówić? Walka z przeciwnikiem, którego sama dłoń jest kilka razy większa od Kratosa robi wrażenie. W dodatku bardzo ciężki klimat, oraz atmosfera brudu, obrzydliwości i cierpienia gęsto unosi się w powietrzu.
Alan Wake
- Scena w barze na początku. Ciemność i mrok. Nagle pojawia się Ciemność po raz pierwszy w postaci starszej pani ubranej na czarno. Brakowało mi potem trochę więcej takich klasycznych, tradycyjnych horrorowych akcentów.
- Wszystkie momenty kiedy Alan był już otoczony "opętanymi" ze wszystkich stron i odpalanie w ostatniej chwili flary. Gęsta ciemność oświetlana tym czerwonym światłem, które umożliwiało mi chwilę spokoju. Naprawdę uwielbiałem ten widok i odczucie, które temu towarzyszyło. Chociaż ogólnie i inne "zabawki" Alana w takich momentach sprawdzały się świetnie. Wystrzał racy, albo granat błyskowy autentycznie dostarczały mi sporo frajdy.
Ok, na razie na początek chyba w sam raz.
Aktualnie przechodzę Black Ops(który co tu nie mówić, też należy do tych najbardziej "filmowych" gier), więc pozostaje mieć nadzieję, że temat nie umrze w sposób naturalny do tego czasu.
