Więcej gier niż neo-retro na modłę -vanii jest obecnie chyba tylko rogalików. Jeżeli więc jeszcze nie rzygacie tym gatunkiem, to spójrzcie proszę w stronę Infernax, gry kanadyjskiego Berzerk Studio znanego z Just Shapes & Beats. Infernax wyszło wczoraj na wszystko i jest w GamePassie.
Ja właśnie skończyłem i jestem wniebowzięty, a początkowo byłem sceptycznie nastawiony, bo trailery audiowizualnie do mnie nie przemawiały (mimo, że lubię pixel-art to Infernax dość tanio wygląda i brzmi imo).
Pewne elementy jak patterny większości przeciwników, cykl dnia i nocy albo wiochy z sidequestami są bezwstydnie zerżnięte z Castlevanii II. Mapa z kolei jest metrodvaniowa, ale z wyraźnie liniowym progresem. Zdobywa się exp i hajs z przeciwników, czym się ulepsza HP/MP/atak głównego bohatera i kupuje eq oraz czary. Nie ma jednak sub-broni, czyli ciosów góra+atak, a maczuga to nasz jedyny oręż w grze.
So far so good, całkiem zgrabnie dobrany mix starej i nowej -vanii, bez przezady w żadną stronę.
Co Infernax robi wyraźnie po swojemu to zadania poboczne i związany z tym system wyborów moralnych. Dość szybko staje się jasne, że gierkę możemy przejść jako dobry lord lub zły lord. Najdłuższa linia questów traktuje o konflikcie rycerzy z kultystami.
Podoba mi się, że świat w Infernax nie jest pusty. Co rusz spotykamy na korytarzach gry jakąś zabłąkaną duszę. Wspomniani rycerze walczą dzielnie z plugastwem tyranizującym księstwo, kończąc zazwyczaj marnie np. z wbitym toporem w głowę. Myślałem najpierw, że to skryptowane scenki, ale nie - jak wystarczająco szybko zareagujemy, możemu ich uratować i w nagrodę zgarnąć 10 złota 
A propos toporów w głowie - Infernax jest momentami groteskowo brutalne. Bebechy bossów i wrogów ogólnie rozbryzgują się i zostawiają ślady krwi na bohaterze, ponabijani na pal wieśniacy "zdobią" tła miejscówek, a tych animacji śmierci bohatera to by się Tomb Raider 2013 nie powstydził 
Pozytywnie wyróżnia się też jak gra korzysta z systemu żyć. Zaczynamy bez i śmierć oznacza cofnięcie się do ostatniego sejwpointa. Po zakupie serduszka (dodam, że premamentnego) zginięcie bohatera skutkuje jedynie powrotem na początek ekranu/pomieszczenia w którym się zginęło. Ładnie ten system idzie w parze z rosnącym poziomem trudności, bo najbardziej wymagające w Infernax nie są walki, a elementy platformowe. Najłatwiej bowiem zginąć wpadając do wody, lawy czy w przepaść. Od mobków można parę razy oberwać bez większych obaw.
Mimo dbania o to, żeby przed kolejnym dungeonem mieć wymaksowane serduszka zdarzało mi się powtarzać całe lochy albo wracać do sejwa po zdobyciu klucza czy umiejętności, bo zostałem bez żyć. Najgorsze jak podczas tej drogi powrotnej ginąłem 
Jak się tak jednak parę razy poginie, to potem łapie się flow i zamiast metodycznego, classicvaniowego skradanka idzie się tak:
level design i sterowanie baaardzo się nadają pod szarżowanie. 
