Dlaczego ja wcześniej nie grałem w pierwsze Mario vs. DK? To nieprawda, że nigdy nie miałem tej gry, bo przecież była częścią programu ambasadorskiego na królu konsol! Karygodny błąd, że się nie zorientowałem z jaką perełką miałem do czynienia.
Właśnie doszedłem do mięska rozgrywki, ten remake to sztos
Pierwsza połowa to relaksik, uczący mechanik, a później na modłę dobrego, Nintendowego „easy to learn, hard to master” zaczyna się mini-Mariowe szaleństwo. Minisy krzyczące „Mario, come back!” czy drobiazgi jak animowane kolce – widać, że ludzie z NST włożyli w to mnóstwo miłości. Co mnie oprócz oprawy pozytywnie zaskoczyło to sterowanie. Stanie na rękach jako mechanika do wywoływania podwójnego skoku sprawdza się znakomicie i od razu wchodzi w krew. Mimo, że nacisk jest wyraźnie kładziony na elementy łamigłówkowe, to w każdym skoku czuć, że to Mario i kontrolsy od razu wchodzą w krew. Akrobacje Mariana są baaardzo płynne:
